او به عکس شمعهای آتشیست ** می‌نماید آتش و جمله خوشیست

صفت آن مسجد کی عاشق‌کش بود و آن عاشق مرگ‌جوی لا ابالی کی درو مهمان شد

یک حکایت گوش کن ای نیک‌پی ** مسجدی بد بر کنار شهر ری

هیچ کس در وی نخفتی شب ز بیم ** که نه فرزندش شدی آن شب یتیم

بس که اندر وی غریب عور رفت ** صبحدم چون اختران در گور رفت

خویشتن را نیک ازین آگاه کن ** صبح آمد خواب را کوتاه کن 3925

هر کسی گفتی که پریانند تند ** اندرو مهمان کشان با تیغ کند

آن دگر گفتی که سحرست و طلسم ** کین رصد باشد عدو جان و خصم

آن دگر گفتی که بر نه نقش فاش ** بر درش کای میهمان اینجا مباش

شب مخسپ اینجا اگر جان بایدت ** ورنه مرگ اینجا کمین بگشایدت

وان یکی گفتی که شب قفلی نهید ** غافلی کاید شما کم ره دهید 3930

مهمان آمدن در آن مسجد

تا یکی مهمان در آمد وقت شب ** کو شنیده بود آن صیت عجب

از برای آزمون می‌آزمود ** زانک بس مردانه و جان سیر بود

گفت کم گیرم سر و اشکمبه‌ای ** رفته گیر از گنج جان یک حبه‌ای

صورت تن گو برو من کیستم ** نقش کم ناید چو من باقیستم

چون نفخت بودم از لطف خدا ** نفخ حق باشم ز نای تن جدا 3935

تا نیفتد بانگ نفخش این طرف ** تا رهد آن گوهر از تنگین صدف

چون تمنوا موت گفت ای صادقین ** صادقم جان را برافشانم برین

ملامت کردن اهل مسجد مهمان عاشق را از شب خفتن در آنجا و تهدید کردن مرورا

قوم گفتندش که هین اینجا مخسپ ** تا نکوبد جانستانت همچو کسپ

که غریبی و نمی‌دانی ز حال ** کاندرین جا هر که خفت آمد زوال

اتفاقی نیست این ما بارها ** دیده‌ایم و جمله اصحاب نهی 3940

هر که آن مسجد شبی مسکن شدش ** نیم‌شب مرگ هلاهل آمدش

از یکی ما تابه صد این دیده‌ایم ** نه به تقلید از کسی بشنیده‌ایم

گفت الدین نصیحه آن رسول ** آن نصیحت در لغت ضد غلول

این نصیحت راستی در دوستی ** در غلولی خاین و سگ‌پوستی

بی خیانت این نصیحت از وداد ** می‌نماییمت مگرد از عقل و داد 3945

جواب گفتن عاشق عاذلان را