تا ازین گرداب دوران وا رهی ** بر سر گنج وصالم پا نهی

لیک شیرینی و لذات مقر ** هست بر اندازه‌ی رنج سفر

آنگه ا ز شهر و ز خویشان بر خوری ** کز غریبی رنج و محنتها بری

تمثیل گریختن مومن و بی‌صبری او در بلا به اضطراب و بی‌قراری نخود و دیگر حوایج در جوش دیگ و بر دویدن تا بیرون جهند

بنگر اندر نخودی در دیگ چون ** می‌جهد بالا چو شد ز آتش زبون

هر زمان نخود بر آید وقت جوش ** بر سر دیگ و برآرد صد خروش 4160

که چرا آتش به من در می‌زنی ** چون خریدی چون نگونم می‌کنی

می‌زند کفلیز کدبانو که نی ** خوش بجوش و بر مجه ز آتش‌کنی

زان نجوشانم که مکروه منی ** بلک تا گیری تو ذوق و چاشنی

تا غذی گردی بیامیزی بجان ** بهرخواری نیستت این امتحان

آب می‌خوردی به بستان سبز و تر ** بهراین آتش بدست آن آب خور 4165

رحمتش سابق بدست از قهر زان ** تا ز رحمت گردد اهل امتحان

رحمتش بر قهر از آن سابق شدست ** تا که سرمایه‌ی وجود آید بدست

زانک بی‌لذت نروید لحم و پوست ** چون نروید چه گدازد عشق دوست

زان تقاضا گر بیاید قهرها ** تا کنی ایثار آن سرمایه را

باز لطف آید برای عذر او ** که بکردی غسل و بر جستی ز جو 4170

گوید ای نخود چریدی در بهار ** رنج مهمان تو شد نیکوش دار

تا که مهمان باز گردد شکر ساز ** پیش شه گوید ز ایثار تو باز

تا به جای نعمتت منعم رسد ** جمله نعمتها برد بر تو حسد

من خلیلم تو پسر پیش بچک ** سر بنه انی ارانی اذبحک

سر به پیش قهر نه دل بر قرار ** تا ببرم حلقت اسمعیل‌وار 4175

سر ببرم لیک این سر آن سریست ** کز بریده گشتن و مردن بریست

لیک مقصود ازل تسلیم تست ** ای مسلمان بایدت تسلیم جست

ای نخود می‌جوش اندر ابتلا ** تا نه هستی و نه خود ماند ترا

اندر آن بستان اگر خندیده‌ای ** تو گل بستان جان و دیده‌ای

گر جدا از باغ آب و گل شدی ** لقمه گشتی اندر احیا آمدی 4180