کین سخن پستست یعنی مثنوی ** قصه پیغامبرست و پی‌روی

نیست ذکر بحث و اسرار بلند ** که دوانند اولیا آن سو سمند

از مقامات تبتل تا فنا ** پایه پایه تا ملاقات خدا 4235

شرح و حد هر مقام و منزلی ** که بپر زو بر پرد صاحب‌دلی

چون کتاب الله بیامد هم بر آن ** این چنین طعنه زدند آن کافران

که اساطیرست و افسانه‌ی نژند ** نیست تعمیقی و تحقیقی بلند

کودکان خرد فهمش می‌کنند ** نیست جز امر پسند و ناپسند

ذکر یوسف ذکر زلف پر خمش ** ذکر یعقوب و زلیخا و غمش 4240

ظاهرست و هرکسی پی می‌برد ** کو بیان که گم شود در وی خرد

گفت اگر آسان نماید این به تو ** این چنین آسان یکی سوره بگو

جنتان و انستان و اهل کار ** گو یکی آیت ازین آسان بیار

تفسیر این خبر مصطفی علیه السلام کی للقران ظهر و بطن و لبطنه بطن الی سبعة ابطن

حرف قرآن را بدان که ظاهریست ** زیر ظاهر باطنی بس قاهریست

زیر آن باطن یکی بطن سوم ** که درو گردد خردها جمله گم 4245

بطن چارم از نبی خود کس ندید ** جز خدای بی‌نظیر بی‌ندید

تو ز قرآن ای پسر ظاهر مبین ** دیو آدم را نبیند جز که طین

ظاهر قرآن چو شخص آدمیست ** که نقوشش ظاهر و جانش خفیست

مرد را صد سال عم و خال او ** یک سر مویی نبیند حال او

بیان آنک رفتن انبیا و اولیا به کوهها و غارها جهت پنهان کردن خویش نیست و جهت خوف تشویش خلق نیست بلک جهت ارشاد خلق است و تحریض بر انقطاع از دنیا به قدر ممکن

آنک گویند اولیا در که بوند ** تا ز چشم مردمان پنهان شوند 4250

پیش خلق ایشان فراز صد که‌اند ** گام خود بر چرخ هفتم می‌نهند

پس چرا پنهان شود که‌جو بود ** کو ز صد دریا و که زان سو بود

حاجتش نبود به سوی که گریخت ** کز پیش کره‌ی فلک صد نعل ریخت

چرخ گردید و ندید او گرد جان ** تعزیت‌جامه بپوشید آسمان

گر به ظاهر آن پری پنهان بود ** آدمی پنهان‌تر از پریان بود 4255

نزد عاقل زان پری که مضمرست ** آدمی صد بار خود پنهان‌ترست

آدمی نزدیک عاقل چون خفیست ** چون بود آدم که در غیب او صفیست

تشبیه صورت اولیا و صورت کلام اولیا به صورت عصای موسی و صورت افسون عیسی علیهما السلام