دیو چون باز آمد ای بطان شتاب ** هین به بیرون کم روید از حصن آب

باز را گویند رو رو باز گرد ** از سر ما دست دار ای پای‌مرد 435

ما بری از دعوتت دعوت ترا ** ما ننوشیم این دم تو کافرا

حصن ما را قند و قندستان ترا ** من نخواهم هدیه‌ات بستان ترا

چونک جان باشد نیاید لوت کم ** چونک لشکر هست کم ناید علم

خواجه‌ی حازم بسی عذر آورید ** بس بهانه کرد با دیو مرید

گفت این دم کارها دارم مهم ** گر بیایم آن نگردد منتظم 440

شاه کار نازکم فرموده است ** ز انتظارم شاه شب نغنوده است

من نیارم ترک امر شاه کرد ** من نتانم شد بر شه روی‌زرد

هر صباح و هر مسا سرهنگ خاص ** می‌رسد از من همی‌جوید مناص

تو روا داری که آیم سوی ده ** تا در ابرو افکند سلطان گره

بعد از آن درمان خشمش چون کنم ** زنده خود را زین مگر مدفون کنم 445

زین نمط او صد بهانه باز گفت ** حیله‌ها با حکم حق نفتاد جفت

گر شود ذرات عالم حیله‌پیچ ** با قضای آسمان هیچند هیچ

چون گریزد این زمین از آسمان ** چون کند او خویش را از وی نهان

هرچه آید ز آسمان سوی زمین ** نه مفر دارد نه چاره نه کمین

آتش ار خورشید می‌بارد برو ** او بپیش آتشش بنهاده رو 450

ور همی طوفان کند باران برو ** شهرها را می‌کند ویران برو

او شده تسلیم او ایوب‌وار ** که اسیرم هرچه می‌خواهی ببار

ای که جزو این زمینی سر مکش ** چونک بینی حکم یزدان در مکش

چون خلقناکم شنودی من تراب ** خاک باشی جست از تو رو متاب

بین که اندر خاک تخمی کاشتم ** کرد خاکی و منش افراشتم 455

حمله‌ی دیگر تو خاکی پیشه گیر ** تا کنم بر جمله میرانت امیر

آب از بالا به پستی در رود ** آنگه از پستی به بالا بر رود

گندم از بالا بزیر خاک شد ** بعد از آن او خوشه و چالاک شد