غیر آن که در گریزی در قضا ** هیچ حیله ندهدت از وی رها

قصه‌ی اهل ضروان و حیلت کردن ایشان تا بی زحمت درویشان باغها را قطاف کنند

قصه‌ی اصحاب ضروان خوانده‌ای ** پس چرا در حیله‌جویی مانده‌ای

حیله می‌کردند کزدم‌نیش چند ** که برند از روزی درویش چند 475

شب همه شب می‌سگالیدند مکر ** روی در رو کرده چندین عمرو و بکر

خفیه می‌گفتند سرها آن بدان ** تا نباید که خدا در یابد آن

با گل انداینده اسگالید گل ** دست کاری می‌کند پنهان ز دل

گفت الا یعلم هواک من خلق ** ان فی نجواک صدقا ام ملق

گفت یغفل عن ظعین قد غدا ** من یعاین این مثواه غدا 480

اینما قد هبطا او صعدا ** قد تولاه و احصی عددا

گوش را اکنون ز غفلت پاک کن ** استماع هجر آن غمناک کن

آن زکاتی دان که غمگین را دهی ** گوش را چون پیش دستانش نهی

بشنوی غمهای رنجوران دل ** فاقه‌ی جان شریف از آب و گل

خانه‌ی پر دود دارد پر فنی ** مر ورا بگشا ز اصغا روزنی 485

گوش تو او را چو راه دم شود ** دود تلخ از خانه‌ی او کم شود

غمگساری کن تو با ما ای روی ** گر به سوی رب اعلی می‌روی

این تردد حبس و زندانی بود ** که بنگذارد که جان سویی رود

این بدین سو آن بدان سو می‌کشد ** هر یکی گویا منم راه رشد

این تردد عقبه‌ی راه حقست ** ای خنک آن را که پایش مطلقست 490

بی‌تردد می‌رود در راه راست ** ره نمی‌دانی بجو گامش کجاست

گام آهو را بگیر و رو معاف ** تا رسی از گام آهو تا بناف

زین روش بر اوج انور می‌روی ** ای برادر گر بر آذر می‌روی

نه ز دریا ترس نه از موج و کف ** چون شنیدی تو خطاب لا تخف

لا تخف دان چونک خوفت داد حق ** نان فرستد چون فرستادت طبق 495

خوف آن کس راست کو را خوف نیست ** غصه‌ی آن کس را کش اینجا طوف نیست

روان شدن خواجه به سوی ده

خواجه در کار آمد و تجهیز ساخت ** مرغ عزمش سوی ده اشتاب تاخت