در کفش تیر و کمان از بهر گرگ ** تا زند گر آید آن گرگ سترگ

گر تو آن خدمت کنی جا آن تست ** ورنه جای دیگری فرمای جست 630

گفت صد خدمت کنم تو جای ده ** آن کمان و تیر در کفم بنه

من نخسپم حارسی رز کنم ** گر بر آرد گرگ سر تیرش زنم

بهر حق مگذارم امشب ای دودل ** آب باران بر سر و در زیر گل

گوشه‌ای خالی شد و او با عیال ** رفت آنجا جای تنگ و بی مجال

چون ملخ بر همدگر گشته سوار ** از نهیب سیل اندر کنج غار 635

شب همه شب جمله گویان ای خدا ** این سزای ما سزای ما سزا

این سزای آنک شد یار خسان ** یا کسی کرداز برای ناکسان

این سزای آنک اندر طمع خام ** ترک گوید خدمت خاک کرام

خاک پاکان لیسی و دیوارشان ** بهتر از عام و رز و گلزارشان

بنده‌ی یک مرد روشن‌دل شوی ** به که بر فرق سر شاهان روی 640

از ملوک خاک جز بانگ دهل ** تو نخواهی یافت ای پیک سبل

شهریان خود ره‌زنان نسبت بروح ** روستایی کیست گیج و بی فتوح

این سزای آنک بی تدبیر عقل ** بانگ غولی آمدش بگزید نقل

چون پشیمانی ز دل شد تا شغاف ** زان سپس سودی ندارد اعتراف

آن کمان و تیر اندر دست او ** گرگ را جویان همه شب سو بسو 645

گرگ بر وی خود مسلط چون شرر ** گرگ جویان و ز گرگ او بی‌خبر

هر پشه هر کیک چون گرگی شده ** اندر آن ویرانه‌شان زخمی زده

فرصت آن پشه راندن هم نبود ** از نهیب حمله‌ی گرگ عنود

تا نباید گرگ آسیبی زند ** روستایی ریش خواجه بر کند

این چنین دندان‌کنان تا نیمشب ** جانشان از ناف می‌آمد به لب 650

ناگهان تمثال گرگ هشته‌ای ** سر بر آورد از فراز پشته‌ای

تیر را بگشاد آن خواجه ز شست ** زد بر آن حیوان که تا افتاد پست

اندر افتادن ز حیوان باد جست ** روستایی های کرد و کوفت دست