آهن از داوود مومی می‌شود ** موم در دستت چو آهن می‌بود
By David iron is made (soft as) a piece of wax; in thy hand wax is (hard) as iron.
قرب خلق و رزق بر جمله‌ست عام ** قرب وحی عشق دارند این کرام
Nearness (to God) in respect of (His) creating and sustaining (us) is common to all, (but only) these noble ones possess the nearness (consisting) of the inspiration of Love.
قرب بر انواع باشد ای پدر ** می‌زند خورشید بر کهسار و زر705
Nearness is of various kinds, O father: the sun strikes (both) on the mountains and on the gold (in the mine);
لیک قربی هست با زر شید را ** که از آن آگه نباشد بید را
But between the sun and the gold there is a nearness (affinity) of which the bíd-tree hath no knowledge.
شاخ خشک و تر قریب آفتاب ** آفتاب از هر دو کی دارد حجاب
(Both) the dry and fresh bough are near to the sun: how should the sun be screened off from either?
لیک کو آن قربت شاخ طری ** که ثمار پخته از وی می‌خوری
But where is the nearness of the sappy bough, from which you eat ripe fruit?
شاخ خشک از قربت آن آفتاب ** غیر زوتر خشک گشتن گو بیاب
From nearness to the sun let the dry bough get (if it can) anything besides withering sooner!
آنچنان مستی مباش ای بی‌خرد ** که به عقل آید پشیمانی خورد710
O man without wisdom, do not be an inebriate of the sort that (when) he comes (back) to his wits he feels sorry;
بلک از آن مستان که چون می می‌خورند ** عقلهای پخته حسرت می‌برند
Nay, be one of those inebriates on account of whom, whilst they are drinking the wine (of Divine Love), mature (strong) intellects suffer regret.
ای گرفته همچو گربه موش پیر ** گر از آن می شیرگیری شیر گیر
O thou who, like a cat, hast caught (nothing better than) an old mouse, if thou art pot-valiant with that wine (of Love), catch the Lion!
ای بخورده از خیالی جام هیچ ** همچو مستان حقایق بر مپیچ
O thou who hast quaffed the cup of Naught from a phantom, do not reel like them that are intoxicated with the (Divine) realities.
می‌فتی این سو و آن سو مست‌وار ** ای تو این سو نیستت زان سو گذار
Thou art falling to this side and that, like the drunken: O thou (who art) on this side, there is no passage for thee on that side.
گر بدان سو راه یابی بعد از آن ** گه بدین سو گه بدان سو سر فشان715
If thou (ever) find the way to that side, thenceforth toss thy head now to this side, now to that!
جمله این سویی از آن سو کپ مزن ** چون نداری مرگ هرزه جان مکن
Thou art all on this side, (therefore) do not idly boast of that side: since thou hast not (died) the death (to self), do not agonise thyself in vain.
آن خضرجان کز اجل نهراسد او ** شاید ار مخلوق را نشناسد او
He with the soul of Khadir, (he) that does not shrink from death—if he know not the created (world), ’tis fitting.
کام از ذوق توهم خوش کنی ** در دمی در خیک خود پرش کنی
Thou sweetenest thy palate with the savour of false imagination; thou blowest into the bag of selfhood and fillest it:
پس به یک سوزن تهی گردی ز باد ** این چنین فربه تن عاقل مباد
Then, at one prick of a needle thou art emptied of wind— may no intelligent man's body be fat (swollen) like this!
کوزه‌ها سازی ز برف اندر شتا ** کی کند چون آب بیند آن وفا720
Thou makest pots of snow in winter: when they see the water how shall they maintain that (former) constancy?
افتادن شغال در خم رنگ و رنگین شدن و دعوی طاوسی کردن میان شغالان
How the jackal fell into the dyeing-vat and was dyed with many colours and pretended amongst the jackals that he was a peacock.
آن شغالی رفت اندر خم رنگ ** اندر آن خم کرد یک ساعت درنگ
A certain jackal went into the dyeing-vat, stayed in the vat for a while,
پس بر آمد پوستش رنگین شده ** که منم طاووس علیین شده
And then arose, his skin having become particoloured, saying, ‘I have become the Peacock of ‘Illiyyín.’’
پشم رنگین رونق خوش یافته ** آفتاب آن رنگها بر تافته
His coloured fur had gained a charming brilliance, and the sun shone upon those colours.
دید خود را سبز و سرخ و فور و زرد ** خویشتن را بر شغالان عرضه کرد
He beheld himself green and red and roan and yellow, (so) he presented himself (gleefully) to the jackals.
جمله گفتند ای شغالک حال چیست ** که ترا در سر نشاطی ملتویست725
They all said, “O little jackal, what is the matter, that thou hast in thy head manifold exultation?
از نشاط از ما کرانه کرده‌ای ** این تکبر از کجا آورده‌ای
Because of exultation thou hast turned aside from us (with disdain): whence hast thou brought this arrogance?”
یک شغالی پیش او شد کای فلان ** شید کردی یا شدی از خوش‌دلان
One of the jackals went to him and said, “O so-and-so, hast thou acted deceitfully or hast thou (really) become one of those whose hearts rejoice (in God)?