لاف تو ما را بر آتش بر نهاد ** کان سبال چرب تو بر کنده باد

گر نبودی لاف زشتت ای گدا ** یک کریمی رحم افکندی به ما

ور نمودی عیب و کژ کم باختی ** یک طبیبی داروی او ساختی

گفت حق که کژ مجنبان گوش و دم ** ینفعن الصادقین صدقهم 740

گفت اندر کژ مخسپ ای محتلم ** آنچ داری وا نما و فاستقم

ور نگویی عیب خود باری خمش ** از نمایش وز دغل خود را مکش

گر تو نقدی یافتی مگشا دهان ** هست در ره سنگهای امتحان

سنگهای امتحان را نیز پیش ** امتحانها هست در احوال خویش

گفت یزدان از ولادت تا بحین ** یفتنون کل عام مرتین 745

امتحان در امتحانست ای پدر ** هین به کمتر امتحان خود را مخر

آمن بودن بلعم باعور کی امتحانها کرد حضرت او را و از آنها روی سپید آمده بود

بلعم باعور و ابلیس لعین ** ز امتحان آخرین گشته مهین

او بدعوی میل دولت می‌کند ** معده‌اش نفرین سبلت می‌کند

کانچ پنهان می‌کند پیدایش کن ** سوخت ما را ای خدا رسواش کن

جمله اجزای تنش خصم ویند ** کز بهاری لافد ایشان در دیند 750

لاف وا داد کرمها می‌کند ** شاخ رحمت را ز بن بر می‌کند

راستی پیش آر یا خاموش کن ** وانگهان رحمت ببین و نوش کن

آن شکم خصم سبال او شده ** دست پنهان در دعا اندر زده

کای خدا رسوا کن این لاف لام ** تا بجنبد سوی ما رحم کرام

مستجاب آمد دعای آن شکم ** شورش حاجت بزد بیرون علم 755

گفت حق گر فاسقی و اهل صنم ** چون مرا خوانی اجابتها کنم

تو دعا را سخت گیر و می‌شخول ** عاقبت برهاندت از دست غول

چون شکم خود را به حضرت در سپرد ** گربه آمد پوست آن دنبه ببرد

از پس گربه دویدند او گریخت ** کودک از ترس عتابش رنگ ریخت

آمد اندر انجمن آن طفل خرد ** آب روی مرد لافی را ببرد 760

گفت آن دنبه که هر صبحی بدان ** چرب می‌کردی لبان و سبلتان