چون شنیدند مژده اسرائیلیان ** تشنگان بودند و بس مشتاق آن

حیله را خوردند و آن سو تاختند ** خویشتن را بهر جلوه ساختند

حکایت

همچنان کاینجا مغول حیله‌دان ** گفت می‌جویم کسی از مصریان

مصریان را جمع آرید این طرف ** تا در آید آنک می‌باید بکف

هر که می‌آمد بگفتا نیست این ** هین در آ خواجه در آن گوشه نشین 860

تا بدین شیوه همه جمع آمدند ** گردن ایشان بدین حیلت زدند

شومی آنک سوی بانگ نماز ** داعی الله را نبردندی نیاز

دعوت مکارشان اندر کشید ** الحذر از مکر شیطان ای رشید

بانگ درویشان و محتاجان بنوش ** تا نگیرد بانگ محتالیت گوش

گر گدایان طامع‌اند و زشت‌خو ** در شکم‌خواران تو صاحب‌دل بجو 865

در تگ دریا گهر با سنگهاست ** فخرها اندر میان ننگهاست

پس بجوشیدند اسرائیلیان ** از پگه تا جانب میدان دوان

چون بحیلتشان به میدان برد او ** روی خود ننمودشان بس تازه‌رو

کرد دلداری و بخششها بداد ** هم عطا هم وعده‌ها کرد آن قباد

بعد از آن گفت از برای جانتان ** جمله در میدان بخسپید امشبان 870

پاسخش دادند که خدمت کنیم ** گر تو خواهی یک مه اینجا ساکنیم

بازگشتن فرعون از میدان به شهر شاد بتفریق بنی اسرائیل از زنانشان در شب حمل

شه شبانگه باز آمد شادمان ** کامشبان حملست و دورند از زنان

خازنش عمران هم اندر خدمتش ** هم به شهر آمد قرین صحبتش

گفت ای عمران برین در خسپ تو ** هین مرو سوی زن و صحبت مجو

گفت خسپم هم برین درگاه تو ** هیچ نندیشم بجز دلخواه تو 875

بود عمران هم ز اسرائیلیان ** لیک مر فرعون را دل بود و جان

کی گمان بردی که او عصیان کند ** آنک خوف جان فرعون آن کند

جمع آمدن عمران به مادر موسی و حامله شدن مادر موسی علیه‌السلام

شب برفت و او بر آن درگاه خفت ** نیم‌شب آمد پی دیدنش جفت

زن برو افتاد و بوسید آن لبش ** بر جهانیدش ز خواب اندر شبش

گشت بیدار او و زن را دید خوش ** بوسه باران کرده از لب بر لبش 880