رقص آنجا کن که خود را بشکنی ** پنبه را از ریش شهوت بر کنی

رقص آنجا کن که خود را بشکنی ** پنبه را از ریش شهوت بر کنی 95

رقص و جولان بر سر میدان کنند ** رقص اندر خون خود مردان کنند

چون رهند از دست خود دستی زنند ** چون جهند از نقص خود رقصی کنند

مطربانشان از درون دف می‌زنند ** بحرها در شورشان کف می‌زنند

تو نبینی لیک بهر گوششان ** برگها بر شاخها هم کف‌زنان

تو نبینی برگها را کف زدن ** گوش دل باید نه این گوش بدن 100

گوش سر بر بند از هزل و دروغ ** تا ببینی شهر جان با فروغ

سر کشد گوش محمد در سخن ** کش بگوید در نبی حق هو اذن

سر به سر گوشست و چشم است این نبی ** تازه زو ما مرضعست او ما صبی

این سخن پایان ندارد باز ران ** سوی اهل پیل و بر آغاز ران

بقیه‌ی قصه‌ی متعرضان پیل‌بچگان

هر دهان را پیل بویی می‌کند ** گرد معده‌ی هر بشر بر می‌تند 105

تا کجا یابد کباب پور خویش ** تا نماید انتقام و زور خویش

گوشتهای بندگان حق خوری ** غیبت ایشان کنی کیفر بری

هان که بویای دهانتان خالقست ** کی برد جان غیر آن کو صادقست

وای آن افسوسیی کش بوی‌گیر ** باشد اندر گور منکر یا نکیر

نه دهان دزدیدن امکان زان مهان ** نه دهان خوش کردن از دارودهان 110

آب و روغن نیست مر روپوش را ** راه حیلت نیست عقل و هوش را

چند کوبد زخمهای گرزشان ** بر سر هر ژاژخا و مرزشان

گرز عزرائیل را بنگر اثر ** گر نبینی چوب و آهن در صور

هم بصورت می‌نماید گه گهی ** زان همان رنجور باشد آگهی

گوید آن رنجور ای یاران من ** چیست این شمشیر بر ساران من 115

ما نمی‌بینیم باشد این خیال ** چه خیالست این که این هست ارتحال

چه خیالست این که این چرخ نگون ** از نهیب این خیالی شد کنون

گرزها و تیغها محسوس شد ** پیش بیمار و سرش منکوس شد

او همی‌بیند که آن از بهر اوست ** چشم دشمن بسته زان و چشم دوست