لنگ و لوک و خفته‌شکل و بی‌ادب ** سوی او می‌غیژ و او را می‌طلب

لنگ و لوک و خفته‌شکل و بی‌ادب ** سوی او می‌غیژ و او را می‌طلب 980

گه بگفت و گه بخاموشی و گه ** بوی کردن گیر هر سو بوی شه

گفت آن یعقوب با اولاد خویش ** جستن یوسف کنید از حد بیش

هر حس خود را درین جستن بجد ** هر طرف رانید شکل مستعد

گفت از روح خدا لا تیاسوا ** همچو گم کرده پسر رو سو بسو

از ره حس دهان پرسان شوید ** گوش را بر چار راه آن نهید 985

هر کجا بوی خوش آید بو برید ** سوی آن سر کاشنای آن سرید

هر کجا لطفی ببینی از کسی ** سوی اصل لطف ره یابی عسی

این همه خوشها ز دریاییست ژرف ** جزو را بگذار و بر کل دار طرف

جنگهای خلق بهر خوبیست ** برگ بی برگی نشان طوبیست

خشمهای خلق بهر آشتیست ** دام راحت دایما بی‌راحتیست 990

هر زدن بهر نوازش را بود ** هر گله از شکر آگه می‌کند

بوی بر از جزو تا کل ای کریم ** بوی بر از ضد تا ضد ای حکیم

جنگها می آشتی آرد درست ** مار گیر از بهر یاری مار جست

بهر یاری مار جوید آدمی ** غم خورد بهر حریف بی‌غمی

او همی‌جستی یکی ماری شگرف ** گرد کوهستان و در ایام برف 995

اژدهایی مرده دید آنجا عظیم ** که دلش از شکل او شد پر ز بیم

مارگیر اندر زمستان شدید ** مار می‌جست اژدهایی مرده دید

مارگیر از بهر حیرانی خلق ** مار گیرد اینت نادانی خلق

آدمی کوهیست چون مفتون شود ** کوه اندر مار حیران چون شود

خویشتن نشناخت مسکین آدمی ** از فزونی آمد و شد در کمی 1000

خویشتن را آدمی ارزان فروخت ** بود اطلس خویش بر دلقی بدوخت

صد هزاران مار و که حیران اوست ** او چرا حیران شدست و ماردوست

مارگیر آن اژدها را بر گرفت ** سوی بغداد آمد از بهر شگفت

اژدهایی چون ستون خانه‌ای ** می‌کشیدش از پی دانگانه‌ای