خیز شیران خدا بین گورگیر ** تو چو سگ چونی بزرقی کورگیر

گور چه از صید غیر دوست دور ** جمله شیر و شیرگیر و مست نور

در نظاره صید و صیادی شه ** کرده ترک صید و مرده در وله

هم‌چو مرغ مرده‌شان بگرفته یار ** تا کند او جنس ایشان را شکار 1055

مرغ مرده مضطر اندر وصل و بین ** خوانده‌ای القلب بین اصبعین

مرغ مرده‌ش را هر آنک شد شکار ** چون ببیند شد شکار شهریار

هر که او زین مرغ مرده سر بتافت ** دست آن صیاد را هرگز نیافت

گوید او منگر به مرداری من ** عشق شه بین در نگهداری من

من نه مردارم مرا شه کشته است ** صورت من شبه مرده گشته است 1060

جنبشم زین پیش بود از بال و پر ** جنبشم اکنون ز دست دادگر

جنبش فانیم بیرون شد ز پوست ** جنبشم باقیست اکنون چون ازوست

هر که کژ جنبد به پیش جنبشم ** گرچه سیمرغست زارش می‌کشم

هین مرا مرده مبین گر زنده‌ای ** در کف شاهم نگر گر بنده‌ای

مرده زنده کرد عیسی از کرم ** من به کف خالق عیسی درم 1065

کی بمانم مرده در قبضه‌ی خدا ** بر کف عیسی مدار این هم روا

عیسی‌ام لیکن هر آنکو یافت جان ** از دم من او بماند جاودان

شد ز عیسی زنده لیکن باز مرد ** شاد آنکو جان بدین عیسی سپرد

من عصاام در کف موسی خویش ** موسیم پنهان و من پیدا به پیش

بر مسلمانان پل دریا شوم ** باز بر فرعون اژدها شوم 1070

این عصا را ای پسر تنها مبین ** که عصا بی‌کف حق نبود چنین

موج طوفان هم عصا بد کو ز درد ** طنطنه‌ی جادوپرستان را بخورد

گر عصاهای خدا را بشمرم ** زرق این فرعونیان را بر درم

لیک زین شیرین گیای زهرمند ** ترک کن تا چند روزی می‌چرند

گر نباشد جاه فرعون و سری ** از کجا یابد جهنم پروری 1075

فربهش کن آنگهش کش ای قصاب ** زانک بی‌برگ‌اند در دوزخ کلاب