شد ز عیسی زنده لیکن باز مرد ** شاد آنکو جان بدین عیسی سپرد

He (the dead man) was made living by Jesus, but died again. Happy is he that gave up his life to this ‘Jesus.’

من عصاام در کف موسی خویش ** موسیم پنهان و من پیدا به پیش

I am the staff in the hand of my ‘Moses’: my ‘Moses’ is hidden, while I am visible in presence.

بر مسلمانان پل دریا شوم ** باز بر فرعون اژدها شوم 1070

For the true believers I become a bridge across the sea; for Pharaoh, again, I become a dragon.”

این عصا را ای پسر تنها مبین ** که عصا بی‌کف حق نبود چنین

O son, do not regard this staff alone, for the staff would not be like this without the hand of God.

موج طوفان هم عصا بد کو ز درد ** طنطنه‌ی جادوپرستان را بخورد

The waves of the Flood too were a staff which, from being aggrieved, devoured the pomp of the votaries of magic.

گر عصاهای خدا را بشمرم ** زرق این فرعونیان را بر درم

If I should enumerate the staves of God, I should tear to pieces (expose and confound) the hypocrisy of these followers of Pharaoh;

لیک زین شیرین گیای زهرمند ** ترک کن تا چند روزی می‌چرند

But leave them to browse on this sweet poisonous grass for a few days.

گر نباشد جاه فرعون و سری ** از کجا یابد جهنم پروری 1075

If there be not the power and dominion of Pharaoh, whence shall Hell obtain nutriment?

فربهش کن آنگهش کش ای قصاب ** زانک بی‌برگ‌اند در دوزخ کلاب

Fatten him, then kill him, O Butcher; for the dogs in Hell are without food.

گر نبودی خصم و دشمن در جهان ** پس بمردی خشم اندر مردمان

If there were no adversary and enemy in the world, then the anger in men would die.

دوزخ آن خشمست خصمی بایدش ** تا زید ور نی رحیمی بکشدش

That anger is Hell: it needs an adversary that it may live; else Mercy would kill it.

پس بماندی لطف بی‌قهر و بدی ** پس کمال پادشاهی کی بدی

Then clemency would remain without any vengeance or evil: then how would the perfection of Kingship be (manifested)?

ریش‌خندی کرده‌اند آن منکران ** بر مثلها و بیان ذاکران 1080

Those disbelievers have made a laughing-stock of the parables and clear exposition of them that glorify (God).

تو اگر خواهی بکن هم ریش‌خند ** چند خواهی زیست ای مردار چند

Make (them) a laughing-stock, if thou wishest (O disbeliever): how long wilt thou live, O carcase, how long?

شاد باشید ای محبان در نیاز ** بر همین در که شود امروز باز

Rejoice, O lovers (of God), in supplication at this same door, for it is opened today.

هر حویجی باشدش کردی دگر ** در میان باغ از سیر و کبر

Every pot-herb, (such as) garlic and caper, has a different bed in the garden.

هر یکی با جنس خود در کرد خود ** از برای پختگی نم می‌خورد

Each with its own kind in its own bed drinks moisture (is watered) for the purpose of becoming mature.

تو که کرد زعفرانی زعفران ** باش و آمیزش مکن با دیگران 1085

Thou, who art a saffron-bed, be saffron and do not mix with the others.

آب می‌خور زعفرانا تا رسی ** زعفرانی اندر آن حلوا رسی

Drink the water, O saffron, that thou mayst attain to maturity: thou art saffron, thou wilt attain to that halwá (sweetmeat).

در مکن در کرد شلغم پوز خویش ** که نگردد با تو او هم‌طبع و کیش

Do not put thy muzzle into the bed of turnips, for it (the turnip) will not agree with thee in nature and habit.

تو بکردی او بکردی مودعه ** زانک ارض الله آمد واسعه

Thou art planted in one bed, it (the turnip) in another bed, because God's earth is spacious,

خاصه آن ارضی که از پهناوری ** در سفر گم می‌شود دیو و پری

Particularly that earth (the unseen world) where, on account of its breadth, demon and genie are lost in their journey.

اندر آن بحر و بیابان و جبال ** منقطع می‌گردد اوهام و خیال 1090

In (seeking to measure) those seas and deserts and mountains imagination and fancy fail entirely.

این بیابان در بیابانهای او ** هم‌چو اندر بحر پر یک تای مو

In (comparison with) the deserts thereof, this desert (the material world) is like a single hair in a full sea.

آب استاده که سیرستش نهان ** تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان

The still water whose course is hidden is fresher and sweeter than running brooks,