این بیابان در بیابانهای او ** هم‌چو اندر بحر پر یک تای مو

آب استاده که سیرستش نهان ** تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان

کو درون خویش چون جان و روان ** سیر پنهان دارد و پای روان

مستمع خفتست کوته کن خطاب ** ای خطیب این نقش کم کن تو بر آب

خیز بلقیسا که بازاریست تیز ** زین خسیسان کسادافکن گریز 1095

خیز بلقیسا کنون با اختیار ** پیش از آنک مرگ آرد گیر و دار

بعد از آن گوشت کشد مرگ آنچنان ** که چو دزد آیی به شحنه جان‌کنان

زین خران تا چند باشی نعل‌دزد ** گر همی دزدی بیا و لعل دزد

خواهرانت یافته ملک خلود ** تو گرفته ملکت کور و کبود

ای خنک آن را کزین ملکت بجست ** که اجل این ملک را ویران‌گرست 1100

خیز بلقیسا بیا باری ببین ** ملکت شاهان و سلطانان دین

شسته در باطن میان گلستان ** ظاهر آحادی میان دوستان

بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود

میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور

طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال 1105

چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی

نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت

هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت

گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت

تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی 1110

چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی

تو ز خود کی گم شوی از خوش‌خصال ** چونک عین تو ترا شد ملک و مال

بقیه‌ی عمارت کردن سلیمان علیه‌السلام مسجد اقصی را به تعلیم و وحی خدا جهت حکمتهایی کی او داند و معاونت ملایکه و دیو و پری و آدمی آشکارا

ای سلیمان مسجد اقصی بساز ** لشکر بلقیس آمد در نماز

چونک او بنیاد آن مسجد نهاد ** جن و انس آمد بدن در کار داد

یک گروه از عشق و قومی بی‌مراد ** هم‌چنانک در ره طاعت عباد 1115