کوزه‌ی نو کو به خود بولی کشید ** آن خبث را آب نتواند برید

در جهان هر چیز چیزی می‌کشد ** کفر کافر را و مرشد را رشد

کهربا هم هست و مقناطیس هست ** تا تو آهن یا کهی آیی بشست

برد مقناطیست ار تو آهنی ** ور کهی بر کهربا بر می‌تنی 1635

آن یکی چون نیست با اخیار یار ** لاجرم شد پهلوی فجار جار

هست موسی پیش قبطی بس ذمیم ** هست هامان پیش سبطی بس رجیم

جان هامان جاذب قبطی شده ** جان موسی طالب سبطی شده

معده‌ی خر که کشد در اجتذاب ** معده‌ی آدم جذوب گندم آب

گر تو نشناسی کسی را از ظلام ** بنگر او را کوش سازیدست امام 1640

بیان آنک عارف را غذاییست از نور حق کی ابیت عند ربی یطعمنی و یسقینی و قوله الجوع طعام الله یحیی به ابدان الصدیقین ای فی الجوع یصل طعام‌الله

زانک هر کره پی مادر رود ** تا بدان جنسیتش پیدا شود

آدمی را شیر از سینه رسد ** شیر خر از نیم زیرینه رسد

عدل قسامست و قسمت کردنیست ** این عجب که جبر نی و ظلم نیست

جبر بودی کی پشیمانی بدی ** ظلم بودی کی نگهبانی بدی

روز آخر شد سبق فردا بود ** راز ما را روز کی گنجا بود 1645

ای بکرده اعتماد واثقی ** بر دم و بر چاپلوس فاسقی

قبه‌ای بر ساختستی از حباب ** آخر آن خیمه‌ست بس واهی‌طناب

زرق چون برقست و اندر نور آن ** راه نتوانند دیدن ره‌روان

این جهان و اهل او بی‌حاصل‌اند ** هر دو اندر بی‌وفایی یکدل‌اند

زاده‌ی دنیا چو دنیا بی‌وفاست ** گرچه رو آرد به تو آن رو قفاست 1650

اهل آن عالم چو آن عالم ز بر ** تا ابد در عهد و پیمان مستمر

خود دو پیغمبر به هم کی ضد شدند ** معجزات از همدگر کی بستدند

کی شود پژمرده میوه‌ی آن جهان ** شادی عقلی نگردد اندهان

نفس بی‌عهدست زان رو کشتنیست ** او دنی و قبله‌گاه او دنیست

نفسها را لایقست این انجمن ** مرده را درخور بود گور و کفن 1655

نفس اگر چه زیرکست و خرده‌دان ** قبله‌اش دنیاست او را مرده دان