جنبش او وا شکافد سیب را ** بر نتابد سیب آن آسیب را

بر دریده جنبش او پرده‌ها ** صورتش کرمست و معنی اژدها

آتش که اول ز آهن می‌جهد ** او قدم بس سست بیرون می‌نهد

دایه‌اش پنبه‌ست اول لیک اخیر ** می‌رساند شعله‌ها او تا اثیر 1875

مرد اول بسته‌ی خواب و خورست ** آخر الامر از ملایک برترست

در پناه پنبه و کبریتها ** شعله و نورش برآیدت بر سها

عالم تاریک روشن می‌کند ** کنده‌ی آهن به سوزن می‌کند

گرچه آتش نیز هم جسمانی است ** نه ز روحست و نه از روحانی است

جسم را نبود از آن عز بهره‌ای ** جسم پیش بحر جان چون قطره‌ای 1880

جسم از جان روزافزون می‌شود ** چون رود جان جسم بین چون می‌شود

حد جسمت یک دو گز خود بیش نیست ** جان تو تا آسمان جولان‌کنیست

تا به بغداد و سمرقند ای همام ** روح را اندر تصور نیم گام

دو درم سنگست پیه چشمتان ** نور روحش تا عنان آسمان

نور بی این چشم می‌بیند به خواب ** چشم بی‌این نور چه بود جز خراب 1885

جان ز ریش و سبلت تن فارغست ** لیک تن بی‌جان بود مردار و پست

بارنامه‌ی روح حیوانیست این ** پیشتر رو روح انسانی ببین

بگذر از انسان هم و از قال و قیل ** تا لب دریای جان جبرئیل

بعد از آنت جان احمد لب گزد ** جبرئیل از بیم تو واپس خزد

گوید ار آیم به قدر یک کمان ** من به سوی تو بسوزم در زمان 1890

آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه

این بیابان خود ندارد پا و سر ** بی‌جواب نامه خستست آن پسر

کای عجب چونم نداد آن شه جواب ** با خیانت کرد رقعه‌بر ز تاب

رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه ** کو منافق بود و آبی زیر کاه

رقعه‌ی دیگر نویسم ز آزمون ** دیگری جویم رسول ذو فنون

بر امیر و مطبخی و نامه‌بر ** عیب بنهاده ز جهل آن بی‌خبر 1895

هیچ گرد خود نمی‌گردد که من ** کژروی کردم چو اندر دین شمن

کژ وزیدن باد بر سلیمان علیه‌السلام به سبب زلت او