رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه ** کو منافق بود و آبی زیر کاه

رقعه‌ی دیگر نویسم ز آزمون ** دیگری جویم رسول ذو فنون

بر امیر و مطبخی و نامه‌بر ** عیب بنهاده ز جهل آن بی‌خبر 1895

هیچ گرد خود نمی‌گردد که من ** کژروی کردم چو اندر دین شمن

کژ وزیدن باد بر سلیمان علیه‌السلام به سبب زلت او

باد بر تخت سلیمان رفت کژ ** پس سلیمان گفت بادا کژ مغژ

باد هم گفت ای سیلمان کژ مرو ** ور روی کژ از کژم خشمین مشو

این ترازو بهر این بنهاد حق ** تا رود انصاف ما را در سبق

از ترازو کم کنی من کم کنم ** تا تو با من روشنی من روشنم 1900

هم‌چنین تاج سلیمان میل کرد ** روز روشن را برو چون لیل کرد

گفت تا جا کژ مشو بر فرق من ** آفتابا کم مشو از شرق من

راست می‌کرد او به دست آن تاج را ** باز کژ می‌شد برو تاج ای فتی

هشت بارش راست کرد و گشت کژ ** گفت تاجا چیست آخر کژ مغژ

گفت اگر صد ره کنی تو راست من ** کژ شوم چون کژ روی ای متمن 1905

پس سلیمان اندرونه راست کرد ** دل بر آن شهوت که بودش کرد سرد

بعد از آن تاجش همان دم راست شد ** آنچنان که تاج را می‌خواست شد

بعد از آنش کژ همی کرد او به قصد ** تاج او می‌گشت تارک‌جو به قصد

هشت کرت کژ بکرد آن مهترش ** راست می‌شد تاج بر فرق سرش

تاج ناطق گشت کای شه ناز کن ** چون فشاندی پر ز گل پرواز کن 1910

نیست دستوری کزین من بگذرم ** پرده‌های غیب این برهم درم

بر دهانم نه تو دست خود ببند ** مر دهانم را ز گفت ناپسند

پس ترا هر غم که پیش آید ز درد ** بر کسی تهمت منه بر خویش گرد

ظن مبر بر دیگری ای دوستکام ** آن مکن که می‌سگالید آن غلام

گاه جنگش با رسول و مطبخی ** گاه خشمش با شهنشاه سخی 1915

هم‌چو فرعونی که موسی هشته بود ** طفلکان خلق را سر می‌ربود

آن عدو در خانه‌ی آن کور دل ** او شده اطفال را گردن گسل