عقل تو افزون شود بر دیگران ** لیک تو باشی ز حفظ آن گران

لوح حافظ باشی اندر دور و گشت ** لوح محفوظ اوست کو زین در گذشت

عقل دیگر بخشش یزدان بود ** چشمه‌ی آن در میان جان بود

چون ز سینه آب دانش جوش کرد ** نه شود گنده نه دیرینه نه زرد 1965

ور ره نبعش بود بسته چه غم ** کو همی‌جوشد ز خانه دم به دم

عقل تحصیلی مثال جویها ** کان رود در خانه‌ای از کویها

راه آبش بسته شد شد بی‌نوا ** از درون خویشتن جو چشمه را

قصه‌ی آنک کسی به کسی مشورت می‌کرد گفتش مشورت با دیگری کن کی من عدوی توم

مشورت می‌کرد شخصی با کسی ** کز تردد وا ردهد وز محبسی

گفت ای خوش‌نام غیر من بجو ** ماجرای مشورت با او بگو 1970

من عدوم مر ترا با من مپیچ ** نبود از رای عدو پیروز هیچ

رو کسی جو که ترا او هست دوست ** دوست بهر دوست لاشک خیرجوست

من عدوم چاره نبود کز منی ** کژ روم با تو نمایم دشمنی

حارسی از گرگ جستن شرط نیست ** جستن از غیر محل ناجستنیست

من ترا بی‌هیچ شکی دشمنم ** من ترا کی ره نمایم ره زنم 1975

هر که باشد همنشین دوستان ** هست در گلخن میان بوستان

هر که با دشمن نشیند در زمن ** هست او در بوستان در گولخن

دوست را مازار از ما و منت ** تا نگردد دوست خصم و دشمنت

خیر کن با خلق بهر ایزدت ** یا برای راحت جان خودت

تا هماره دوست بینی در نظر ** در دلت ناید ز کین ناخوش صور 1980

چونک کردی دشمنی پرهیز کن ** مشورت با یار مهرانگیز کن

گفت می‌دانم ترا ای بوالحسن ** که توی دیرینه دشمن‌دار من

لیک مرد عاقلی و معنوی ** عقل تو نگذاردت که کژ روی

طبع خواهد تا کشد از خصم کین ** عقل بر نفس است بند آهنین

آید و منعش کند وا داردش ** عقل چون شحنه‌ست در نیک و بدش 1985

عقل ایمانی چو شحنه‌ی عادلست ** پاسبان و حاکم شهر دلست