نیست اندر جبه‌ام الا خدا ** چند جویی بر زمین و بر سما

نیست اندر جبه‌ام الا خدا ** چند جویی بر زمین و بر سما 2125

آن مریدان جمله دیوانه شدند ** کاردها در جسم پاکش می‌زدند

هر یکی چون ملحدان گرده کوه ** کارد می‌زد پیر خود را بی ستوه

هر که اندر شیخ تیغی می‌خلید ** بازگونه از تن خود می‌درید

یک اثر نه بر تن آن ذوفنون ** وان مریدان خسته و غرقاب خون

هر که او سویی گلویش زخم برد ** حلق خود ببریده دید و زار مرد 2130

وآنک او را زخم اندر سینه زد ** سینه‌اش بشکافت و شد مرده‌ی ابد

وآنک آگه بود از آن صاحب‌قران ** دل ندادش که زند زخم گران

نیم‌دانش دست او را بسته کرد ** جان ببرد الا که خود را خسته کرد

روز گشت و آن مریدان کاسته ** نوحه‌ها از خانه‌شان برخاسته

پیش او آمد هزاران مرد و زن ** کای دو عالم درج در یک پیرهن 2135

این تن تو گر تن مردم بدی ** چون تن مردم ز خنجر گم شدی

با خودی با بی‌خودی دوچار زد ** با خود اندر دیده‌ی خود خار زد

ای زده بر بی‌خودان تو ذوالفقار ** بر تن خود می‌زنی آن هوش دار

زانک بی‌خود فانی است و آمنست ** تا ابد در آمنی او ساکنست

نقش او فانی و او شد آینه ** غیر نقش روی غیر آن جای نه 2140

گر کنی تف سوی روی خود کنی ** ور زنی بر آینه بر خود زنی

ور ببینی روی زشت آن هم توی ** ور ببینی عیسی و مریم توی

او نه اینست و نه آن او ساده است ** نقش تو در پیش تو بنهاده است

چون رسید اینجا سخن لب در ببست ** چون رسید اینجا قلم درهم شکست

لب ببند ار چه فصاحت دست داد ** دم مزن والله اعلم بالرشاد 2145

برکنار بامی ای مست مدام ** پست بنشین یا فرود آ والسلام

هر زمانی که شدی تو کامران ** آن دم خوش را کنار بام دان

بر زمان خوش هراسان باش تو ** هم‌چو گنجش خفیه کن نه فاش تو

تا نیاید بر ولا ناگه بلا ** ترس ترسان رو در آن مکمن هلا