صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق

صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق 2475

صیقلی را بسته‌ای ای بی‌نماز ** وآن هوا را کرده‌ای دو دست باز

گر هوا را بند بنهاده شود ** صیقلی را دست بگشاده شود

آهنی که آیینه غیبی بدی ** جمله صورتها درو مرسل شدی

تیره کردی زنگ دادی در نهاد ** این بود یسعون فی الارض الفساد

تاکنون کردی چنین اکنون مکن ** تیره کردی آب را افزون مکن 2480

بر مشوران تا شود این آب صاف ** واندرو بین ماه و اختر در طواف

زانک مردم هست هم‌چون آب جو ** چون شود تیره نبینی قعر او

قعر جو پر گوهرست و پر ز در ** هین مکن تیره که هست او صاف حر

جان مردم هست مانند هوا ** چون بگرد آمیخت شد پرده‌ی سما

مانع آید او ز دید آفتاب ** چونک گردش رفت شد صافی و ناب 2485

با کمال تیرگی حق واقعات ** می‌نمودت تا روی راه نجات

باز گفتن موسی علیه‌السلام اسرار فرعون را و واقعات او را ظهر الغیب تابخبیری حق ایمان آورد یا گمان برد

ز آهن تیره بقدرت می‌نمود ** واقعاتی که در آخر خواست بود

تا کنی کمتر تو آن ظلم و بدی ** آن همی‌دیدی و بتر می‌شدی

نقشهای زشت خوابت می‌نمود ** می‌رمیدی زان و آن نقش تو بود

هم‌چو آن زنگی که در آیینه دید ** روی خود را زشت و بر آیینه رید 2490

که چه زشتی لایق اینی و بس ** زشتیم آن تواست ای کور خس

این حدث بر روی زشتت می‌کنی ** نیست بر من زانک هستم روشنی

گاه می‌دیدی لباست سوخته ** گه دهان و چشم تو بر دوخته

گاه حیوان قاصد خونت شده ** گه سر خود را به دندان دده

گه نگون اندر میان آبریز ** گه غریق سیل خون‌آمیز تیز 2495

گه ندات آمد ازین چرخ نقی ** که شقیی و شقیی و شقی

گه ندات آمد صریحا از جبال ** که برو هستی ز اصحاب الشمال

گه ندا می‌آمدت از هر جماد ** تا ابد فرعون در دوزخ فتاد

زین بترها که نمی‌گویم ز شرم ** تا نگردد طبع معکوس تو گرم