غافلی هم حکمتست و نعمتست ** تا نپرد زود سرمایه ز دست

لیک نی چندانک ناسوری شود ** زهر جان و عقل رنجوری شود 2610

خود کی یابد این چنین بازار را ** که به یک گل می‌خری گلزار را

دانه‌ای را صد درختستان عوض ** حبه‌ای را آمدت صد کان عوض

کان لله دادن آن حبه است ** تا که کان‌الله له آید به دست

زآنک این هوی ضعیف بی‌قرار ** هست شد زان هوی رب پایدار

هوی فانی چونک خود فا او سپرد ** گشت باقی دایم و هرگز نمرد 2615

هم‌چو قطره‌ی خایف از باد و ز خاک ** که فنا گردد بدین هر دو هلاک

چون به اصل خود که دریا بود جست ** از تف خورشید و باد و خاک رست

ظاهرش گم گشت در دریا و لیک ** ذات او معصوم و پا بر جا و نیک

هین بده ای قطره خود را بی‌ندم ** تا بیابی در بهای قطره یم

هین بده ای قطره خود را این شرف ** در کف دریا شو آمن از تلف 2620

خود کرا آید چنین دولت به دست ** قطره‌ای را بحری تقاضاگر شدست

الله الله زود بفروش و بخر ** قطره‌ای ده بحر پر گوهر ببر

الله الله هیچ تاخیری مکن ** که ز بحر لطف آمد این سخن

لطف اندر لطف این گم می‌شود ** که اسفلی بر چرخ هفتم می‌شود

هین که یک بازی فتادت بوالعجب ** هیچ طالب این نیابد در طلب 2625

گفت با هامان بگویم ای ستیر ** شاه را لازم بود رای وزیر

گفت با هامان مگو این راز را ** کور کمپیری چه داند باز را

قصه‌ی باز پادشاه و کمپیر زن

باز اسپیدی به کمپیری دهی ** او ببرد ناخنش بهر بهی

ناخنی که اصل کارست و شکار ** کور کمپیری ببرد کوروار

که کجا بودست مادر که ترا ** ناخنان زین سان درازست ای کیا 2630

ناخن و منقار و پرش را برید ** وقت مهر این می‌کند زال پلید

چونک تتماجش دهد او کم خورد ** خشم گیرد مهرها را بر درد

که چنین تتماج پختم بهر تو ** تو تکبر می‌نمایی و عتو