نیست عاقل تا که دریابد چون ما ** گر بگویم کز خطر سوی من آ

هم اشارت را نمی‌داند به دست ** ور بداند نشنود این هم به دست 2660

بس نمودم شیر و پستان را بدو ** او همی گرداند از من چشم و رو

از برای حق شمایید ای مهان ** دستگیر این جهان و آن جهان

زود درمان کن که می‌لرزد دلم ** که بدرد از میوه‌ی دل بسکلم

گفت طفلی را بر آور هم به بام ** تا ببیند جنس خود را آن غلام

سوی جنس آید سبک زان ناودان ** جنس بر جنس است عاشق جاودان 2665

زن چنان کرد و چو دید آن طفل او ** جنس خود خوش خوش بدو ورد آورد

سوی بام آمد ز متن ناودان ** جاذب هر جنس را هم جنس دان

غژغژان آمد به سوی طفل طفل ** وا رهید او از فتادن سوی سفل

زان بود جنس بشر پیغامبران ** تا بجنسیت رهند از ناودان

پس بشر فرمود خود را مثلکم ** تا به جنس آیید و کم گردید گم 2670

زانک جنسیت عجایب جاذبیست ** جاذبش جنسست هر جا طالبیست

عیسی و ادریس بر گردون شدند ** با ملایک چونک هم‌جنس آمدند

باز آن هاروت و ماروت از بلند ** جنس تن بودند زان زیر آمدند

کافران هم جنس شیطان آمده ** جانشان شاگرد شیطانان شده

صد هزاران خوی بد آموخته ** دیده‌های عقل و دل بر دوخته 2675

کمترین خوشان به زشتی آن حسد ** آن حسد که گردن ابلیس زد

زان سگان آموخته حقد و حسد ** که نخواهد خلق را ملک ابد

هر کرا دید او کمال از چپ و راست ** از حسد قولنجش آمد درد خاست

زآنک هر بدبخت خرمن‌سوخته ** می‌نخواهد شمع کس افروخته

هین کمالی دست آور تا تو هم ** از کمال دیگران نفتی به غم 2680

از خدا می‌خواه دفع این حسد ** تا خدایت وا رهاند از جسد

مر ترا مشغولیی بخشد درون ** که نپردازی از آن سوی برون

جرعه‌ی می را خدا آن می‌دهد ** که بدو مست از دو عالم می‌دهد