نیزه‌ها را هم‌چو خاشاکی ربود ** آب تیز سیل پرجوش عنود

نیزه‌ها گم گشت جمله و آن قضیب ** بر سر آب ایستاده چون رقیب

ز اهتمام آن قضیب آن سیل زفت ** روبگردانید و آن سیلاب رفت 2795

چون بدیدند از وی آن امر عظیم ** پس مقر گشتند آن میران ز بیم

جز سه کس که حقد ایشان چیره بود ** ساحرش گفتند و کاهی از جحود

ملک بر بسته چنان باشد ضعیف ** ملک بر رسته چنین باشد شریف

نیزه‌ها را گر ندیدی با قضیب ** نامشان بین نام او بین این نجیب

نامشان را سیل تیز مرگ برد ** نام او و دولت تیزش نمرد 2800

پنج نوبت می‌زنندش بر دوام ** هم‌چنین هر روز تا روز قیام

گر ترا عقلست کردم لطفها ** ور خری آورده‌ام خر را عصا

آنچنان زین آخرت بیرون کنم ** کز عصا گوش و سرت پر خون کنم

اندرین آخر خران و مردمان ** می‌نیابند از جفای تو امان

نک عصا آورده‌ام بهر ادب ** هر خری را کو نباشد مستحب 2805

اژدهایی می‌شود در قهر تو ** که اژدهایی گشته‌ای در فعل و خو

اژدهای کوهیی تو بی‌امان ** لیک بنگر اژدهای آسمان

این عصا از دوزخ آمد چاشنی ** که هلا بگریز اندر روشنی

ورنه در مانی تو در دندان من ** مخلصت نبود ز در بندان من

این عصایی بود این دم اژدهاست ** تا نگویی دوزخ یزدان کجاست 2810

در بیان آنک شناسای قدرت حق نپرسد کی بهشت و دوزخ کجاست

هر کجا خدا دوزخ کند ** اوج را بر مرغ دام و فخ کند

هم ز دندانت برآید دردها ** تا بگویی دوزخست و اژدها

یا کند آب دهانت را عسل ** که بگویی که بهشتست و حلل

از بن دندان برویاند شکر ** تا بدانی قوت حکم قدر

پس به دندان بی‌گناهان را مگز ** فکر کن از ضربت نامحترز 2815

نیل را بر قبطیان حق خون کند ** سبطیان را از بلا محصون کند

تا بدانی پیش حق تمییز هست ** در میان هوشیار راه و مست