ساعتی شد مرد جنبیدن گرفت ** خلق گفتند این فسونی بد شگفت

کین بخواند افسون به گوش او دمید ** مرده بود افسون به فریادش رسید

جنبش اهل فساد آن سو بود ** که زنا و غمزه و ابرو بود

هر کرا مشک نصیحت سود نیست ** لا جرم با بوی بد خو کردنیست 295

مشرکان را زان نجس خواندست حق ** کاندرون پشک زادند از سبق

کرم کو زادست در سرگین ابد ** می‌نگرداند به عنبر خوی خود

چون نزد بر وی نثار رش نور ** او همه جسمست بی‌دل چون قشور

ور ز رش نور حق قسمیش داد ** هم‌چو رسم مصر سرگین مرغ‌زاد

لیک نه مرغ خسیس خانگی ** بلک مرغ دانش و فرزانگی 300

تو بدان مانی کز آن نوری تهی ** زآنک بینی بر پلیدی می‌نهی

از فراقت زرد شد رخسار و رو ** برگ زردی میوه‌ی ناپخته تو

دیگ ز آتش شد سیاه و دودفام ** گوشت از سختی چنین ماندست خام

هشت سالت جوش دادم در فراق ** کم نشد یک ذره خامیت و نفاق

غوره‌ی تو سنگ بسته کز سقام ** غوره‌ها اکنون مویزند و تو خام 305

عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز

گفت عاشق امتحان کردم مگیر ** تا ببینم تو حریفی یا ستیر

من همی دانستمت بی‌امتحان ** لیک کی باشد خبر هم‌چون عیان

آفتابی نام تو مشهور و فاش ** چه زیانست ار بکردم ابتلاش

تو منی من خویشتن را امتحان ** می‌کنم هر روز در سود و زیان

انبیا را امتحان کرده عدات ** تا شده ظاهر ازیشان معجزات 310

امتحان چشم خود کردم به نور ** ای که چشم بد ز چشمان تو دور

این جهان هم‌چون خرابست و تو گنج ** گر تفحص کردم از گنجت مرنج

زان چنین بی‌خردگی کردم گزاف ** تا زنم با دشمنان هر بار لاف

تا زبانم چون ترا نامی نهد ** چشم ازین دیده گواهیها دهد

گر شدم در راه حرمت راه‌زن ** آمدم ای مه به شمشیر و کفن 315

جز به دست خود مبرم پا و سر ** که ازین دستم نه از دست دگر