بر جهید و زود در سجده فتاد ** در زمان شه تیغ قهر از کف نهاد

گفت اگر دیوست من بخشیدمش ** ور بلیسی کرد من پوشیدمش

چونک آمد پای تو اندر میان ** راضیم گر کرد مجرم صد زیان

صد هزاران خشم را توانم شکست ** که ترا آن فضل و آن مقدار هست 2940

لابه‌ات را هیچ نتوانم شکست ** زآنک لابه‌ی تو یقین لابه‌ی منست

گر زمین و آسمان بر هم زدی ** ز انتقام این مرد بیرون نامدی

ور شدی ذره به ذره لابه‌گر ** او نبردی این زمان از تیغ سر

بر تو می‌ننهیم منت ای کریم ** لیک شرح عزت تست ای ندیم

این نکردی تو که من کردم یقین ** ایی صفاتت در صفات ما دفین 2945

تو درین مستعملی نی عاملی ** زانک محمول منی نی حاملی

ما رمیت اذ رمیت گشته‌ای ** خویشتن در موج چون کف هشته‌ای

لا شدی پهلوی الا خانه‌گیر ** این عجب که هم اسیری هم امیر

آنچ دادی تو ندای شاه داد ** اوست بس الله اعلم بالرشاد

وآن ندیم رسته از زخم و بلا ** زین شفیع آزرد و برگشت از ولا 2950

دوستی ببرید زان مخلص تمام ** رو به حایط کرد تا نارد سلام

زین شفیع خویشتن بیگانه شد ** زین تعجب خلق در افسانه شد

که نه مجنونست یاری چون برید ** از کسی که جان او را وا خرید

وا خریدش آن دم از گردن زدن ** خاک نعل پاش بایستی شدن

بازگونه رفت و بیزاری گرفت ** با چنین دلدار کین‌داری گرفت 2955

پس ملامت کرد او را مصلحی ** کیین جفا چون می‌کنی با ناصحی

جان تو بخرید آن دلدار خاص ** آن دم از گردن زدن کردت خلاص

گر بدی کردی نبایستی رمید ** خاصه نیکی کرد آن یار حمید

گفت بهر شاه مبذولست جان ** او چرا آید شفیع اندر میان

لی مع‌الله وقت بود آن دم مرا ** لا یسع فیه نبی مجتبی 2960

من نخواهم رحمتی جز زخم شاه ** من نخواهم غیر آن شه را پناه