دوستی ببرید زان مخلص تمام ** رو به حایط کرد تا نارد سلام

زین شفیع خویشتن بیگانه شد ** زین تعجب خلق در افسانه شد

که نه مجنونست یاری چون برید ** از کسی که جان او را وا خرید

وا خریدش آن دم از گردن زدن ** خاک نعل پاش بایستی شدن

بازگونه رفت و بیزاری گرفت ** با چنین دلدار کین‌داری گرفت 2955

پس ملامت کرد او را مصلحی ** کیین جفا چون می‌کنی با ناصحی

جان تو بخرید آن دلدار خاص ** آن دم از گردن زدن کردت خلاص

گر بدی کردی نبایستی رمید ** خاصه نیکی کرد آن یار حمید

گفت بهر شاه مبذولست جان ** او چرا آید شفیع اندر میان

لی مع‌الله وقت بود آن دم مرا ** لا یسع فیه نبی مجتبی 2960

من نخواهم رحمتی جز زخم شاه ** من نخواهم غیر آن شه را پناه

غیر شه را بهر آن لا کرده‌ام ** که به سوی شه تولا کرده‌ام

گر ببرد او به قهر خود سرم ** شاه بخشد شصت جان دیگرم

کار من سربازی و بی‌خویشی است ** کار شاهنشاه من سربخشی است

فخر آن سر که کف شاهش برد ** ننگ آن سر کو به غیری سر برد 2965

شب که شاه از قهر در قیرش کشید ** ننگ دارد از هزاران روز عید

خود طواف آنک او شه‌بین بود ** فوق قهر و لطف و کفر و دین بود

زان نیامد یک عبارت در جهان ** که نهانست و نهانست و نهان

زانک این اسما و الفاظ حمید ** از گلابه‌ی آدمی آمد پدید

علم الاسما بد آدم را امام ** لیک نه اندر لباس عین و لام 2970

چون نهاد از آب و گل بر سر کلاه ** گشت آن اسمای جانی روسیاه

که نقاب حرف و دم در خود کشید ** تا شود بر آب و گل معنی پدید

گرچه از یک وجه منطق کاشف است ** لیک از ده وجه پرده و مکنف است

گفتن خلیل مر جبرئیل را علیهماالسلام چون پرسیدش کی الک حاجة خلیل جوابش داد کی اما الیک فلا

من خلیل وقتم و او جبرئیل ** من نخواهم در بلا او را دلیل

او ادب ناموخت از جبریل راد ** که بپرسید از خیل حق مراد 2975