پس نقوش آسمان و اهل زمین ** نیست حکمت کان بود بهر همین

گر حکیمی نیست این ترتیب چیست ** ور حکیمی هست چون فعلش تهیست

کس نسازد نقش گرمابه و خضاب ** جز پی قصد صواب و ناصواب 3000

مطالبه کردن موسی علیه‌السلام حضرت را کی خلقت خلقا اهلکتهم و جواب آمدن

گفت موسی ای خداوند حساب ** نقش کردی باز چون کردی خراب

نر و ماده نقش کردی جان‌فزا ** وانگهان ویران کنی این را چرا

گفت حق دانم که این پرسش ترا ** نیست از انکار و غفلت وز هوا

ورنه تادیب و عتابت کردمی ** بهر این پرسش ترا آزردمی

لیک می‌خواهی که در افعال ما ** باز جویی حکمت و سر بقا 3005

تا از آن واقف کنی مر عام را ** پخته گردانی بدین هر خام را

قاصدا سایل شدی در کاشفی ** بر عوام ار چه که تو زان واقفی

زآنک نیم علم آمد این سال ** هر برونی را نباشد آن مجال

هم سال از علم خیزد هم جواب ** هم‌چنانک خار و گل از خاک و آب

هم ضلال از علم خیزد هم هدی ** هم‌چنانک تلخ و شیرین از ندا 3010

ز آشنایی خیزد این بغض و ولا ** وز غذای خویش بود سقم و قوی

مستفید اعجمی شد آن کلیم ** تا عجمیان را کند زین سر علیم

ما هم از وی اعجمی سازیم خویش ** پاسخش آریم چون بیگانه پیش

خرفروشان خصم یکدیگر شدند ** تا کلید قفل آن عقد آمدند

پس بفرمودش خدا ای ذولباب ** چون بپرسیدی بیا بشنو جواب 3015

موسیا تخمی بکار اندر زمین ** تا تو خود هم وا دهی انصاف این

چونک موسی کشت و شد کشتش تمام ** خوشه‌هااش یافت خوبی و نظام

داس بگرفت و مر آن را می‌برید ** پس ندا از غیب در گوشش رسید

که چرا کشتی کنی و پروری ** چون کمالی یافت آن را می‌بری

گفت یا رب زان کنم ویران و پست ** که درینجا دانه هست و کاه هست 3020

دانه لایق نیست درانبار کاه ** کاه در انبار گندم هم تباه

نیست حکمت این دو را آمیختن ** فرق واجب می‌کند در بیختن