از فراقت زرد شد رخسار و رو ** برگ زردی میوه‌ی ناپخته تو

دیگ ز آتش شد سیاه و دودفام ** گوشت از سختی چنین ماندست خام

هشت سالت جوش دادم در فراق ** کم نشد یک ذره خامیت و نفاق

غوره‌ی تو سنگ بسته کز سقام ** غوره‌ها اکنون مویزند و تو خام 305

عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز

گفت عاشق امتحان کردم مگیر ** تا ببینم تو حریفی یا ستیر

من همی دانستمت بی‌امتحان ** لیک کی باشد خبر هم‌چون عیان

آفتابی نام تو مشهور و فاش ** چه زیانست ار بکردم ابتلاش

تو منی من خویشتن را امتحان ** می‌کنم هر روز در سود و زیان

انبیا را امتحان کرده عدات ** تا شده ظاهر ازیشان معجزات 310

امتحان چشم خود کردم به نور ** ای که چشم بد ز چشمان تو دور

این جهان هم‌چون خرابست و تو گنج ** گر تفحص کردم از گنجت مرنج

زان چنین بی‌خردگی کردم گزاف ** تا زنم با دشمنان هر بار لاف

تا زبانم چون ترا نامی نهد ** چشم ازین دیده گواهیها دهد

گر شدم در راه حرمت راه‌زن ** آمدم ای مه به شمشیر و کفن 315

جز به دست خود مبرم پا و سر ** که ازین دستم نه از دست دگر

از جدایی باز می‌رانی سخن ** هر چه خواهی کن ولیکن این مکن

در سخن آباد این دم راه شد ** گفت امکان نیست چون بیگاه شد

پوستها گفتیم و مغز آمد دفین ** گر بمانیم این نماند همچنین

رد کردن معشوقه عذر عاشق را و تلبیس او را در روی او مالیدن

در جوابش بر گشاد آن یار لب ** کز سوی ما روز سوی تست شب 320

حیله‌های تیره اندر داوری ** پیش بینایان چرا می‌آوری

هر چه در دل داری از مکر و رموز ** پیش ما رسواست و پیدا هم‌چو روز

گر بپوشیمش ز بنده‌پروری ** تو چرا بی‌رویی از حد می‌بری

از پدر آموز که آدم در گناه ** خوش فرود آمد به سوی پایگاه

چون بدید آن عالم الاسرار را ** بر دو پا استاد استغفار را 325

بر سر خاکستر انده نشست ** از بهانه شاخ تا شاخی نجست