عین آن عزمت حجاب این شده ** که به تو پیوسته است و آمده

بس کسا عزمی به جایی می‌کند ** از مقامی کان غرض در وی بود

دید و لاف خفته می‌ناید به کار ** جز خیالی نیست دست از وی بدار 3235

خوابناکی لیک هم بر راه خسپ ** الله الله بر ره الله خسپ

تا بود که سالکی بر تو زند ** از خیالات نعاست بر کند

خفته را گر فکر گردد هم‌چو موی ** او از آن دقت نیابد راه کوی

فکر خفته گر دوتا و گر سه‌تاست ** هم خطا اندر خطا اندر خطاست

موج بر وی می‌زند بی‌احتراز ** خفته پویان در بیابان دراز 3240

خفته می‌بیند عطشهای شدید ** آب اقرب منه من حبل الورید

حکایت آن زاهد کی در سال قحط شاد و خندان بود با مفلسی و بسیاری عیان و خلق می‌مردند از گرسنگی گفتندش چه هنگام شادیست کی هنگام صد تعزیت است گفت مرا باری نیست

هم‌چنان کن زاهد اندر سال قحط ** بود او خندان و گریان جمله رهط

پس بگفتندش چه جای خنده است ** قحط بیخ مومنان بر کنده است

رحمت از ما چشم خود بر دوختست ** ز آفتاب تیز صحرا سوختست

کشت و باغ و رز سیه استاده است ** در زمین نم نیست نه بالا نه پست 3245

خل می‌میرند زین قحط و عذاب ** ده ده و صد صد چو ماهی دور از آب

بر مسلمانان نمی‌آری تو رحم ** مومنان خویشند و یک تن شحم و لحم

رنج یک جزوی ز تن رنج همه‌ست ** گر دم صلحست یا خود ملحمه‌ست

گفت در چشم شما قحطست این ** پیش چشمم چون بهشتست این زمین

من همی‌بینم بهر دشت و مکان ** خوشه‌ها انبه رسیده تا میان 3250

خوشه‌ها در موج از باد صبا ** پر بیابان سبزتر از گندنا

ز آزمون من دست بر وی می‌زنم ** دست و چشم خویش را چون بر کنم

یار فرعون تنید ای قوم دون ** زان نماید مر شما را نیل خون

یار موسی خرد گردید زود ** تا نماند خون بینید آب رود

با پدر از تو جفایی می‌رود ** آن پدر در چشم تو سگ می‌شود 3255

آن پدر سگ نیست تاثیر جفاست ** که چنان حرمت نظر را سگ نماست

گرگ می‌دیدند یوسف را به چشم ** چونک اخوان را حسودی بود و خشم