English    Türkçe    فارسی   

4
326-350

  • بر سر خاکستر انده نشست ** از بهانه شاخ تا شاخی نجست

  • ربنا انا ظلمنا گفت و بس ** چونک جانداران بدید از پیش و پس

  • دید جانداران پنهان هم‌چو جان ** دورباش هر یکی تا آسمان

  • که هلا پیش سلیمان مور باش ** تا بنشکافد ترا این دورباش

  • جز مقام راستی یک دم مه‌ایست ** هیچ لالا مرد را چون چشم نیست 330

  • کور اگر از پند پالوده شود ** هر دمی او باز آلوده شود

  • آدما تو نیستی کور از نظر ** لیک اذا جاء القضا عمی البصر

  • عمرها باید به نادر گاه‌گاه ** تا که بینا از قضا افتد به چاه

  • کور را خود این قضا همراه اوست ** که مرورا اوفتادن طبع و خوست

  • در حدث افتد نداند بوی چیست ** از منست این بوی یا ز آلودگیست 335

  • ور کسی بر وی کند مشکی نثار ** هم ز خود داند نه از احسان یار

  • پس دو چشم روشن ای صاحب‌نظر ** مر ترا صد مادرست و صد پدر

  • خاصه چشم دل آن هفتاد توست ** وین دو چشم حس خوشه‌چین اوست

  • ای دریغا ره‌زنان بنشسته‌اند ** صد گره زیر زبانم بسته‌اند

  • پای‌بسته چون رود خوش راهوار ** بس گران بندیست این معذور دار 340

  • این سخن اشکسته می‌آید دلا ** کین سخن درست غیرت آسیا

  • در اگر چه خرد و اشکسته شود ** توتیای دیده‌ی خسته شود

  • ای در از اشکست خود بر سر مزن ** کز شکستن روشنی خواهی شدن

  • همچنین اشکسته بسته گفتنیست ** حق کند آخر درستش کو غنیست

  • گندم ار بشکست و از هم در سکست ** بر دکان آمد که نک نان درست 345

  • تو هم ای عاشق چو جرمت گشت فاش ** آب و روغن ترک کن اشکسته باش

  • آنک فرزندان خاص آدم‌اند ** نفحه‌ی انا ظلمنا می‌دمند

  • حاجت خود عرضه کن حجت مگو ** هم‌چو ابلیس لعین سخت‌رو

  • سخت‌رویی گر ورا شد عیب‌پوش ** در ستیز و سخت‌رویی رو بکوش

  • آن ابوجهل از پیمبر معجزی ** خواست هم‌چون کینه‌ور ترکی غزی 350