قبط اینک می‌مرند از تشنگی ** از پی ادبار خود یا بدرگی

قبط اینک می‌مرند از تشنگی ** از پی ادبار خود یا بدرگی 3435

بهر خود یک طاس را پر آب کن ** تا خورد از آبت این یار کهن

چون برای خود کنی آن طاس پر ** خون نباشد آب باشد پاک و حر

من طفیل تو بنوشم آب هم ** که طفیلی در تبع به جهد ز غم

گفت ای جان و جهان خدمت کنم ** پاس دارم ای دو چشم روشنم

بر مراد تو روم شادی کنم ** بنده‌ی تو باشم آزادی کنم 3440

طاس را از نیل او پر آب کرد ** بر دهان بنهاد و نیمی را بخورد

طاس را کژ کرد سوی آب‌خواه ** که بخور تو هم شد آن خون سیاه

باز ازین سو کرد کژ خون آب شد ** قبطی اندر خشم و اندر تاب شد

ساعتی بنشست تا خشمش برفت ** بعد از آن گفتش کای صمصام زفت

ای برادر این گره را چاره چیست ** گفت این را او خورد کو متقیست 3445

متقی آنست کو بیزار شد ** از ره فرعون و موسی‌وار شد

قوم موسی شو بخور این آب را ** صلح کن با مه ببین مهتاب را

صدهزاران ظلمتست از خشم تو ** بر عبادالله اندر چشم تو

خشم بنشان چشم بگشا شاد شو ** عبرت از یاران بگیر استاد شو

کی طفیل من شوی در اغتراف ** چون ترا کفریست هم‌چون کوه قاف 3450

کوه در سوراخ سوزن کی رود ** جز مگر که آن رشته‌ی یکتا شود

کوه را که کن به استغفار و خوش ** جام مغفوران بگیر و خوش بکش

تو بدین تزویر چون نوشی از آن ** چون حرامش کرد حق بر کافران

خالق تزویر تزویر ترا ** کی خرد ای مفتری مفترا

آل موسی شو که حیلت سود نیست ** حیله‌ات باد تهی پیمودنیست 3455

زهره دارد آب کز امر صمد ** گردد او با کافران آبی کند

یا تو پنداری که تو نان می‌خوری ** زهر مار و کاهش جان می‌خوری

نان کجا اصلاح آن جانی کند ** کو دل از فرمان جانان بر کند

یا تو پنداری که حرف مثنوی ** چون بخوانی رایگانش بشنوی