آنچنان که داد سنگی را هنر ** تا عزیز خلق شد یعنی که زر

قطره‌ی آبی بیابد لطف حق ** گوهری گردد برد از زر سبق 3490

جسم خاکست و چو حق تابیش داد ** در جهان‌گیری چو مه شد اوستاد

هین طلسمست این و نقش مرده است ** احمقان را چشمش از ره برده است

می‌نماید او که چشمی می‌زند ** ابلهان سازیده‌اند او را سند

در خواستن قبطی دعای خیر و هدایت از سبطی و دعا کردن سبطی قبطی را به خیر و مستجاب شدن از اکرم الاکرمین وارحم الراحمین

گفت قبطی تو دعایی کن که من ** از سیاهی دل ندارم آن دهن

که بود که قفل این دل وا شود ** زشت را در بزم خوبان جا شود 3495

مسخی از تو صاحب خوبی شود ** یا بلیسی باز کروبی شود

یا بفر دست مریم بوی مشک ** یابد و تری و میوه شاخ خشک

سبطی آن دم در سجود افتاد و گفت ** کای خدای عالم جهر و نهفت

جز تو پیش کی بر آرد بنده دست ** هم دعا و هم اجابت از توست

هم ز اول تو دهی میل دعا ** تو دهی آخر دعاها را جزا 3500

اول و آخر توی ما در میان ** هیچ هیچی که نیاید در بیان

این چنین می‌گفت تا افتاد طشت ** از سر بام و دلش بیهوش گشت

باز آمد او به هوش اندر دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

در دعا بود او که ناگه نعره‌ای ** از دل قبطی بجست و غره‌ای

که هلا بشتاب و ایمان عرضه کن ** تا ببرم زود زنار کهن 3505

آتشی در جان من انداختند ** مر بلیسی را به جان بنواختند

دوستی تو و از تو ناشکفت ** حمدلله عاقبت دستم گرفت

کیمیایی بود صحبتهای تو ** کم مباد از خانه‌ی دل پای تو

تو یکی شاخی بدی از نخل خلد ** چون گرفتم او مرا تا خلد برد

سیل بود آنک تنم را در ربود ** برد سیلم تا لب دریای جود 3510

من به بوی آب رفتم سوی سیل ** بحر دیدم در گرفتم کیل کیل

طاس آوردش که اکنون آب‌گیر ** گفت رو شد آبها پیشم حقیر

شربتی خوردم ز الله اشتری ** تا به محشر تشنگی ناید مرا