سبطی آن دم در سجود افتاد و گفت ** کای خدای عالم جهر و نهفت

جز تو پیش کی بر آرد بنده دست ** هم دعا و هم اجابت از توست

هم ز اول تو دهی میل دعا ** تو دهی آخر دعاها را جزا 3500

اول و آخر توی ما در میان ** هیچ هیچی که نیاید در بیان

این چنین می‌گفت تا افتاد طشت ** از سر بام و دلش بیهوش گشت

باز آمد او به هوش اندر دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

در دعا بود او که ناگه نعره‌ای ** از دل قبطی بجست و غره‌ای

که هلا بشتاب و ایمان عرضه کن ** تا ببرم زود زنار کهن 3505

آتشی در جان من انداختند ** مر بلیسی را به جان بنواختند

دوستی تو و از تو ناشکفت ** حمدلله عاقبت دستم گرفت

کیمیایی بود صحبتهای تو ** کم مباد از خانه‌ی دل پای تو

تو یکی شاخی بدی از نخل خلد ** چون گرفتم او مرا تا خلد برد

سیل بود آنک تنم را در ربود ** برد سیلم تا لب دریای جود 3510

من به بوی آب رفتم سوی سیل ** بحر دیدم در گرفتم کیل کیل

طاس آوردش که اکنون آب‌گیر ** گفت رو شد آبها پیشم حقیر

شربتی خوردم ز الله اشتری ** تا به محشر تشنگی ناید مرا

آنک جوی و چشمه‌ها را آب داد ** چشمه‌ای در اندرون من گشاد

این جگر که بود گرم و آب‌خوار ** گشت پیش همت او آب خوار 3515

کاف کافی آمد او بهر عباد ** صدق وعده‌ی کهیعص

کافیم بدهم ترا من جمله خیر ** بی‌سبب بی‌واسطه‌ی یاری غیر

کافیم بی‌نان ترا سیری دهم ** بی‌سپاه و لشکرت میری دهم

بی‌بهارت نرگس و نسرین دهم ** بی‌کتاب و اوستا تلقین دهم

کافیم بی داروت درمان کنم ** گور را و چاه را میدان کنم 3520

موسیی را دل دهم با یک عصا ** تا زند بر عالمی شمشیرها

دست موسی را دهم یک نور و تاب ** که طپانچه می‌زند بر آفتاب