هست دیوان محاسب عام را ** وان پری رویان حریف جام را

آن زره وآن خود مر چالیش‌راست ** وین حریر و رود مر تعریش‌راست

این سخن پایان ندارد ای جواد ** ختم کن والله اعلم بالرشاد 3785

اندر احمد آن حسی کو غاربست ** خفته این دم زیر خاک یثربست

وآن عظیم الخلق او کان صفدرست ** بی‌تغیر مقعد صدق اندرست

جای تغییرات اوصاف تنست ** روح باقی آفتابی روشنست

بی ز تغییری که لا شرقیة ** بی ز تبدیلی که لا غربیة

آفتاب از ذره کی مدهوش شد ** شمع از پروانه کی بیهوش شد 3790

جسم احمد را تعلق بد بدآن ** این تغیر آن تن باشد بدان

هم‌چو رنجوری و هم‌چون خواب و درد ** جان ازین اوصاف باشد پاک و فرد

خود نتانم ور بگويم وصف جان ** زلزله افتد در اين كون و مكان

روبهش گر یک دمی آشفته بود ** شیر جان مانا که آن دم خفته بود

خفته بود آن شیر کز خوابست پاک ** اینت شیر نرمسار سهمناک 3795

خفته سازد شیر خود را آنچنان ** که تمامش مرده دانند این سگان

ورنه در عالم کرا زهره بدی ** که ربودی از ضعیفی تربدی

کف احمد زان نظر مخدوش گشت ** بحر او از مهر کف پرجوش گشت

مه همه کفست معطی نورپاش ** ماه را گر کف نباشد گو مباش

احمد ار بگشاید آن پر جلیل ** تا ابد بیهوش ماند جبرئیل 3800

چون گذشت احمد ز سدره و مرصدش ** وز مقام جبرئیل و از حدش

گفت او را هین بپر اندر پیم ** گفت رو رو من حریف تو نیم

باز گفت او را بیا ای پرده‌سوز ** من باوج خود نرفتستم هنوز

گفت بیرون زین حد ای خوش‌فر من ** گر زنم پری بسوزد پر من

حیرت اندر حیرت آمد این قصص ** بیهشی خاصگان اندر اخص 3805

بیهشیها جمله اینجا بازیست ** چند جان داری که جان پردازیست

جبرئیلا گر شریفی و عزیز ** تو نه‌ای پروانه و نه شمع نیز