چون سلیمان در شدی هر بامداد ** مسجد اندر بهر ارشاد عباد

پند دادی گه بگفت و لحن و ساز ** گه به فعل اعنی رکوعی یا نماز

پند فعلی خلق را جذاب‌تر ** که رسد در جان هر باگوش و کر 485

اندر آن وهم امیری کم بود ** در حشم تاثیر آن محکم بود

قصه‌ی آغاز خلافت عثمان رضی الله عنه و خطبه‌ی وی در بیان آنک ناصح فعال به فعل به از ناصح قوال به قول

قصه‌ی عثمان که بر منبر برفت ** چون خلافت یافت بشتابید تفت

منبر مهتر که سه‌پایه بدست ** رفت بوبکر و دوم پایه نشست

بر سوم پایه عمر در دور خویش ** از برای حرمت اسلام و کیش

دور عثمان آمد او بالای تخت ** بر شد و بنشست آن محمودبخت 490

پس سالش کرد شخصی بوالفضول ** که آن دو ننشستند بر جای رسول

پس تو چون جستی ازیشان برتری ** چون برتبت تو ازیشان کمتری

گفت اگر پایه‌ی سوم را بسپرم ** وهم آید که مثال عمرم

بر دوم پایه شوم من جای‌جو ** گویی بوبکرست و این هم مثل او

هست این بالا مقام مصطفی ** وهم مثلی نیست با آن شه مرا 495

بعد از آن بر جای خطبه آن ودود ** تا به قرب عصر لب‌خاموش بود

زهره نه کس را که گوید هین بخوان ** یا برون آید ز مسجد آن زمان

هیبتی بنشسته بد بر خاص و عام ** پر شده نور خدا آن صحن و بام

هر که بینا ناظر نورش بدی ** کور زان خورشید هم گرم آمدی

پس ز گرمی فهم کردی چشم کور ** که بر آمد آفتابی بی‌فتور 500

لیک این گرمی گشاید دیده را ** تا ببیند عین هر بشنیده را

گرمیش را ضجرتی و حالتی ** زان تبش دل را گشادی فسحتی

کور چون شد گرم از نور قدم ** از فرح گوید که من بینا شدم

سخت خوش مستی ولی ای بوالحسن ** پاره‌ای راهست تا بینا شدن

این نصیب کور باشد ز آفتاب ** صد چنین والله اعلم بالصواب 505

وآنک او آن نور را بینا بود ** شرح او کی کار بوسینا بود

ور شود صد تو که باشد این زبان ** که بجنباند به کف پرده‌ی عیان