در پناه جان جان‌بخشی توی ** کشتی اندر خفته‌ای ره می‌روی

مسکل از پیغامبر ایام خویش ** تکیه کم کن بر فن و بر کام خویش

گرچه شیری چون روی ره بی‌دلیل ** خویش‌بین و در ضلالی و ذلیل

هین مپر الا که با پرهای شیخ ** تا ببینی عون و لشکرهای شیخ

یک زمانی موج لطفش بال تست ** آتش قهرش دمی حمال تست 545

قهر او را ضد لطفش کم شمر ** اتحاد هر دو بین اندر اثر

یک زمان چون خاک سبزت می‌کند ** یک زمان پر باد و گبزت می‌کند

جسم عارف را دهد وصف جماد ** تا برو روید گل و نسرین شاد

لیک او بیند نبیند غیر او ** جز به مغز پاک ندهد خلد بو

مغز را خالی کن از انکار یار ** تا که ریحان یابد از گلزار یار 550

تا بیابی بوی خلد از یار من ** چون محمد بوی رحمن از یمن

در صف معراجیان گر بیستی ** چون براقت بر کشاند نیستی

نه چو معراج زمینی تا قمر ** بلک چون معراج کلکی تا شکر

نه چو معراج بخاری تا سما ** بل چو معراج جنینی تا نهی

خوش براقی گشت خنگ نیستی ** سوی هستی آردت گر نیستی 555

کوه و دریاها سمش مس می‌کند ** تا جهان حس را پس می‌کند

پا بکش در کشتی و می‌رو روان ** چون سوی معشوق جان جان روان

دست نه و پای نه رو تا قدم ** آن چنانک تاخت جانها از عدم

بردریدی در سخن پرده‌ی قیاس ** گر نبودی سمع سامع را نعاس

ای فلک بر گفت او گوهر ببار ** از جهان او جهانا شرم دار 560

گر بباری گوهرت صد تا شود ** جامدت بیننده و گویا شود

پس نثاری کرده باشی بهر خود ** چونک هر سرمایه‌ی تو صد شود

قصه‌ی هدیه فرستادن بلقیس از شهر سبا سوی سلیمان علیه‌السلام

هدیه‌ی بلقیس چل استر بدست ** بار آنها جمله خشت زر بدست

چون به صحرای سلیمانی رسید ** فرش آن را جمله زر پخته دید

بر سر زر تا چهل منزل براند ** تا که زر را در نظر آبی نماند 565