از عوانی مر ورا آزاد کن ** آنچنان که شادم او را شاد کن

سعد دارش این جهان و آن جهان ** از عوانی و سگی‌اش وا رهان

گرچه خوی آن عوان هست ای خدا ** که هماره خلق را خواهد بلا

گر خبر آید که شه جرمی نهاد ** بر مسلمانان شود او زفت و شاد 60

ور خبر آید که شه رحمت نمود ** از مسلمانان فکند آن را به جود

ماتمی در جان او افتد از آن ** صد چنین ادبارها دارد عوان

او عوان را در دعا در می‌کشید ** کز عوان او را چنان راحت رسید

بر همه زهر و برو تریاق بود ** آن عوان پیوند آن مشتاق بود

پس بد مطلق نباشد در جهان ** بد به نسبت باشد این را هم بدان 65

در زمانه هیچ زهر و قند نیست ** که یکی را پا دگر را بند نیست

مر یکی را پا دگر را پای‌بند ** مر یکی را زهر و بر دیگر چو قند

زهر مار آن مار را باشد حیات ** نسبتش با آدمی باشد ممات

خلق آبی را بود دریا چو باغ ** خلق خاکی را بود آن مرگ و داغ

همچنین بر می‌شمر ای مرد کار ** نسبت این از یکی کس تا هزار 70

زید اندر حق آن شیطان بود ** در حق شخصی دگر سلطان بود

آن بگوید زید صدیق سنیست ** وین بگوید زید گبر کشتنیست

زيد يك ذات است بر آن يك جنان ** او بر اين ديگر همه رنج و زيان

گر تو خواهی کو ترا باشد شکر ** پس ورا از چشم عشاقش نگر

منگر از چشم خودت آن خوب را ** بین به چشم طالبان مطلوب را 75

چشم خود بر بند زان خوش‌چشم تو ** عاریت کن چشم از عشاق او

بلک ازو کن عاریت چشم و نظر ** پس ز چشم او بروی او نگر

تا شوی آمن ز سیری و ملال ** گفت کان الله له زین ذوالجلال

چشم او من باشم و دست و دلش ** تا رهد از مدبریها مقبلش

هر چه مکرو هست چون شد او دلیل ** سوی محبوبت حبیبست و خلیل 80

حکایت آن واعظ کی هر آغاز تذکیر دعای ظالمان و سخت‌دلان و بی‌اعتقادان کردی

آن یکی واعظ چو بر تخت آمدی ** قاطعان راه را داعی شدی