نه ز خاک و نه ز گل بر وی اثر ** نه از خراش خار و آسیب حجر

نه ز خاک و نه ز گل بر وی اثر ** نه از خراش خار و آسیب حجر 605

مغربی را مشرقی کرده خدای ** کرده مغرب را چو مشرق نورزای

نور این شمس شموسی فارس است ** روز خاص و عام را او حارس است

چون نباشد حارس آن نور مجید ** که هزاران آفتاب آرد پدید

تو به نور او همی رو در امان ** در میان اژدها و کزدمان

پیش پیشت می‌رود آن نور پاک ** می‌کند هر ره‌زنی را چاک‌چاک 610

یوم لا یخزی النبی راست دان ** نور یسعی بین ایدیهم بخوان

گرچه گردد در قیامت آن فزون ** از خدا اینجا بخواهید آزمون

کو ببخشد هم به میغ و هم به ماغ ** نور جان والله اعلم بالبلاغ

بازگردانیدن سلیمان علیه‌السلام رسولان بلقیس را به آن هدیه‌ها کی آورده بودند سوی بلقیس و دعوت کردن بلقیس را به ایمان و ترک آفتاب‌پرستی

باز گردید ای رسولان خجل ** زر شما را دل به من آرید دل

این زر من بر سر آن زر نهید ** کوری تن فرج استر را دهید 615

فرج استر لایق حلقه‌ی زرست ** زر عاشق روی زرد اصفرست

که نظرگاه خداوندست آن ** کز نظرانداز خورشیدست کان

کو نظرگاه شعاع آفتاب ** کو نظرگاه خداوند لباب

از گرفت من ز جان اسپر کنید ** گرچه اکنون هم گرفتار منید

مرغ فتنه دانه بر بامست او ** پر گشاده بسته‌ی دامست او 620

چون به دانه داد او دل را به جان ** ناگرفته مر ورا بگرفته دان

آن نظرها که به دانه می‌کند ** آن گره دان کو به پا برمی‌زند

دانه گوید گر تو می‌دزدی نظر ** من همی دزدم ز تو صبر و مقر

چون کشیدت آن نظر اندر پیم ** پس بدانی کز تو من غافل نیم

قصه‌ی عطاری کی سنگ ترازوی او گل سرشوی بود و دزدیدن مشتری گل خوار از آن گل هنگام سنجیدن شکر دزدیده و پنهان

پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت ** تا خرد ابلوج قند خاص زفت 625

پس بر عطار طرار دودل ** موضع سنگ ترازو بود گل

گفت گل سنگ ترازوی منست ** گر ترا میل شکر بخریدنست

گفت هستم در مهمی قندجو ** سنگ میزان هر چه خواهی باش گو

گفت با خود پیش آنک گل‌خورست ** سنگ چه بود گل نکوتر از زرست