چون نبودش تیشه‌ای او دیر ماند ** مشتری را منتظر آنجا نشاند

رویش آن سو بود گل‌خور ناشکفت ** گل ازو پوشیده دزدیدن گرفت

ترس ترسان که نباید ناگهان ** چشم او بر من فتد از امتحان

دید عطار آن و خود مشغول کرد ** که فزون‌تر دزد هین ای روی‌زرد

گر بدزدی وز گل من می‌بری ** رو که هم از پهلوی خود می‌خوری 640

تو همی ترسی ز من لیک از خری ** من همی‌ترسم که تو کمتر خوری

گرچه مشغولم چنان احمق نیم ** که شکر افزون کشی تو از نیم

چون ببینی مر شکر را ز آزمود ** پس بدانی احمق و غافل کی بود

مرغ زان دانه نظر خوش می‌کند ** دانه هم از دور راهش می‌زند

کز زنای چشم حظی می‌بری ** نه کباب از پهلوی خود می‌خوری 645

این نظر از دور چون تیرست و سم ** عشقت افزون می‌شود صبر تو کم

مال دنیا دام مرغان ضعیف ** ملک عقبی دام مرغان شریف

تا بدین ملکی که او دامست ژرف ** در شکار آرند مرغان شگرف

من سلیمان می‌نخواهم ملکتان ** بلک من برهانم از هر هلکتان

کین زمان هستید خود مملوک ملک ** مالک ملک آنک بجهید او ز هلک 650

بازگونه ای اسیر این جهان ** نام خود کردی امیر این جهان

ای تو بنده‌ی این جهان محبوس جان ** چند گویی خویش را خواجه‌ی جهان

دلداری کردن و نواختن سلیمان علیه‌السلام مر آن رسولان را و دفع وحشت و آزار از دل ایشان و عذر قبول ناکردن هدیه شرح کردن با ایشان

ای رسولان می‌فرستمتان رسول ** رد من بهتر شما را از قبول

پیش بلقیس آنچ دیدیت از عجب ** باز گویید از بیابان ذهب

تا بداند که به زر طامع نه‌ایم ** ما زر از زرآفرین آورده‌ایم 655

آنک گر خواهد همه خاک زمین ** سر به سر زر گردد و در ثمین

حق برای آن کند ای زرگزین ** روز محشر این زمین را نقره گین

فارغیم از زر که ما بس پر فنیم ** خاکیان را سر به سر زرین کنیم

از شما کی کدیه‌ی زر می‌کنیم ** ما شما را کیمیاگر می‌کنیم

ترک آن گیرید گر ملک سباست ** که برون آب و گل بس ملکهاست 660