این نظر از دور چون تیرست و سم ** عشقت افزون می‌شود صبر تو کم

مال دنیا دام مرغان ضعیف ** ملک عقبی دام مرغان شریف

تا بدین ملکی که او دامست ژرف ** در شکار آرند مرغان شگرف

من سلیمان می‌نخواهم ملکتان ** بلک من برهانم از هر هلکتان

کین زمان هستید خود مملوک ملک ** مالک ملک آنک بجهید او ز هلک 650

بازگونه ای اسیر این جهان ** نام خود کردی امیر این جهان

ای تو بنده‌ی این جهان محبوس جان ** چند گویی خویش را خواجه‌ی جهان

دلداری کردن و نواختن سلیمان علیه‌السلام مر آن رسولان را و دفع وحشت و آزار از دل ایشان و عذر قبول ناکردن هدیه شرح کردن با ایشان

ای رسولان می‌فرستمتان رسول ** رد من بهتر شما را از قبول

پیش بلقیس آنچ دیدیت از عجب ** باز گویید از بیابان ذهب

تا بداند که به زر طامع نه‌ایم ** ما زر از زرآفرین آورده‌ایم 655

آنک گر خواهد همه خاک زمین ** سر به سر زر گردد و در ثمین

حق برای آن کند ای زرگزین ** روز محشر این زمین را نقره گین

فارغیم از زر که ما بس پر فنیم ** خاکیان را سر به سر زرین کنیم

از شما کی کدیه‌ی زر می‌کنیم ** ما شما را کیمیاگر می‌کنیم

ترک آن گیرید گر ملک سباست ** که برون آب و گل بس ملکهاست 660

تخته‌بندست آن که تختش خوانده‌ای ** صدر پنداری و بر در مانده‌ای

پادشاهی نیستت بر ریش خود ** پادشاهی چون کنی بر نیک و بد

بی‌مراد تو شود ریشت سپید ** شرم دار از ریش خود ای کژ امید

مالک الملک است هر کش سر نهد ** بی‌جهان خاک صد ملکش دهد

لیک ذوق سجده‌ای پیش خدا ** خوشتر آید از دو صد دولت ترا 665

پس بنالی که نخواهم ملکها ** ملک آن سجده مسلم کن مرا

پادشاهان جهان از بدرگی ** بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم‌وار سرگردان و دنگ ** ملک را برهم زدندی بی‌درنگ

لیک حق بهر ثبات این جهان ** مهرشان بنهاد بر چشم و دهان

تا شود شیرین بریشان تخت و تاج ** که ستانیم از جهانداران خراج 670