پیش بلقیس آنچ دیدیت از عجب ** باز گویید از بیابان ذهب

تا بداند که به زر طامع نه‌ایم ** ما زر از زرآفرین آورده‌ایم 655

آنک گر خواهد همه خاک زمین ** سر به سر زر گردد و در ثمین

حق برای آن کند ای زرگزین ** روز محشر این زمین را نقره گین

فارغیم از زر که ما بس پر فنیم ** خاکیان را سر به سر زرین کنیم

از شما کی کدیه‌ی زر می‌کنیم ** ما شما را کیمیاگر می‌کنیم

ترک آن گیرید گر ملک سباست ** که برون آب و گل بس ملکهاست 660

تخته‌بندست آن که تختش خوانده‌ای ** صدر پنداری و بر در مانده‌ای

پادشاهی نیستت بر ریش خود ** پادشاهی چون کنی بر نیک و بد

بی‌مراد تو شود ریشت سپید ** شرم دار از ریش خود ای کژ امید

مالک الملک است هر کش سر نهد ** بی‌جهان خاک صد ملکش دهد

لیک ذوق سجده‌ای پیش خدا ** خوشتر آید از دو صد دولت ترا 665

پس بنالی که نخواهم ملکها ** ملک آن سجده مسلم کن مرا

پادشاهان جهان از بدرگی ** بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم‌وار سرگردان و دنگ ** ملک را برهم زدندی بی‌درنگ

لیک حق بهر ثبات این جهان ** مهرشان بنهاد بر چشم و دهان

تا شود شیرین بریشان تخت و تاج ** که ستانیم از جهانداران خراج 670

از خراج ار جمع آری زر چو ریگ ** آخر آن از تو بماند مردریگ

همره جانت نگردد ملک و زر ** زر بده سرمه ستان بهر نظر

تا ببینی کین جهان چاهیست تنگ ** یوسفانه آن رسن آری به چنگ

تا بگوید چون ز چاه آیی به بام ** جان که یا بشرای هذا لی غلام

هست در چاه انعکاسات نظر ** کمترین آنک نماید سنگ زر 675

وقت بازی کودکان را ز اختلال ** می‌نماید آن خزفها زر و مال

عارفانش کیمیاگر گشته‌اند ** تا که شد کانها بر ایشان نژند

دیدن درویش جماعت مشایخ را در خواب و درخواست کردن روزی حلال بی‌مشغول شدن به کسب و از عبادت ماندن و ارشاد ایشان او را و میوه‌های تلخ و ترش کوهی بر وی شیرین شدن به داد آن مشایخ

آن یکی درویش گفت اندر سمر ** خضریان را من بدیدم خواب در