لیک خود با این همه بر نقد حال ** جست باید تخت او را انتقال

تا نگردد خسته هنگام لقا ** کودکانه حاجتش گردد روا 885

هست بر ما سهل و او را بس عزیز ** تا بود بر خوان حوران دیو نیز

عبرت جانش شود آن تخت ناز ** هم‌چو دلق و چارقی پیش ایاز

تا بداند در چه بود آن مبتلا ** از کجاها در رسید او تا کجا

خاک را و نطفه را و مضغه را ** پیش چشم ما همی‌دارد خدا

کز کجا آوردمت ای بدنیت ** که از آن آید همی خفریقیت 890

تو بر آن عاشق بدی در دور آن ** منکر این فضل بودی آن زمان

این کرم چون دفع آن انکار تست ** که میان خاک می‌کردی نخست

حجت انکار شد انشار تو ** از دوا بدتر شد این بیمار تو

خاک را تصویر این کار از کجا ** نطفه را خصمی و انکار از کجا

چون در آن دم بی‌دل و بی‌سر بدی ** فکرت و انکار را منکر بدی 895

از جمادی چونک انکارت برست ** هم ازین انکار حشرت شد درست

پس مثال تو چو آن حلقه‌زنیست ** کز درونش خواجه گوید خواجه نیست

حلقه‌زن زین نیست دریابد که هست ** پس ز حلقه بر ندارد هیچ دست

پس هم انکارت مبین می‌کند ** کز جماد او حشر صد فن می‌کند

چند صنعت رفت ای انکار تا ** آب و گل انکار زاد از هل اتی 900

آب وگل می‌گفت خود انکار نیست ** بانگ می‌زد بی‌خبر که اخبار نیست

من بگویم شرح این از صد طریق ** لیک خاطر لغزد از گفت دقیق

چاره کردن سلیمان علیه‌السلام در احضار تخت بلقیس از سبا

گفت عفریتی که تختش را به فن ** حاضر آرم تا تو زین مجلس شدن

گفت آصف من به اسم اعظمش ** حاضر آرم پیش تو در یک دمش

گرچه عفریت اوستاد سحر بود ** لیک آن از نفخ آصف رو نمود 905

حاضر آمد تخت بلقیس آن زمان ** لیک ز آصف نه از فن عفریتیان

گفت حمدالله برین و صد چنین ** که بدیدستم ز رب العالمین

پس نظر کرد آن سلیمان سوی تخت ** گفت آری گول‌گیری ای درخت