ساجد و مسجود از جان بی‌خبر ** دیده از جان جنبشی واندک اثر

ساجد و مسجود از جان بی‌خبر ** دیده از جان جنبشی واندک اثر 910

دیده در وقتی که شد حیران و دنگ ** که سخن گفت و اشارت کرد سنگ

نرد خدمت چون بنا موضع بباخت ** شیر سنگین را شقی شیری شناخت

از کرم شیر حقیقی کرد جود ** استخوانی سوی سگ انداخت زود

گفت گرچه نیست آن سگ بر قوام ** لیک ما را استخوان لطفیست عام

قصه‌ی یاری خواستن حلیمه از بتان چون عقیب فطام مصطفی را علیه‌السلام گم کرد و لرزیدن و سجده‌ی بتان و گواهی دادن ایشان بر عظمت کار مصطفی صلی‌الله علیه و سلم

قصه‌ی راز حلیمه گویمت ** تا زداید داستان او غمت 915

مصطفی را چون ز شیر او باز کرد ** بر کفش برداشت چون ریحان و ورد

می‌گریزانیدش از هر نیک و بد ** تا سپارد آن شهنشه را به جد

چون همی آورد امانت را ز بیم ** شد به کعبه و آمد او اندر حطیم

از هوا بشنید بانگی کای حطیم ** تافت بر تو آفتابی بس عظیم

ای حطیم امروز آید بر تو زود ** صد هزاران نور از خورشید جود 920

ای حطیم امروز آرد در تو رخت ** محتشم شاهی که پیک اوست بخت

ای حطیم امروز بی‌شک از نوی ** منزل جانهای بالایی شوی

جان پاکان طلب طلب و جوق جوق ** آیدت از هر نواحی مست شوق

گشت حیران آن حلیمه زان صدا ** نه کسی در پیش نه سوی قفا

شش جهت خالی ز صورت وین ندا ** شد پیاپی آن ندا را جان فدا 925

مصطفی را بر زمین بنهاد او ** تا کند آن بانگ خوش را جست و جو

چشم می‌انداخت آن دم سو به سو ** که کجا است این شه اسرارگو

کین چنین بانگ بلند از چپ و راست ** می‌رسد یا رب رساننده کجاست

چون ندید او خیره و نومید شد ** جسم لرزان هم‌چو شاخ بید شد

باز آمد سوی آن طفل رشید ** مصطفی را بر مکان خود ندید 930

حیرت اندر حیرت آمد بر دلش ** گشت بس تاریک از غم منزلش

سوی منزلها دوید و بانگ داشت ** که کی بر دردانه‌ام غارت گماشت

مکیان گفتند ما را علم نیست ** ما ندانستیم که آنجا کودکیست

ریخت چندان اشک و کرد او بس فغان ** که ازو گریان شدند آن دیگران