که نمی‌ماند به ما گرچه ز ماست ** ما همه مسیم و احمد کیمیاست

آن عجایبها که من دیدم برو ** من ندیدم بر ولی و بر عدو

آنک فضل تو درین طفلیش داد ** کس نشان ندهد به صد ساله جهاد

چون یقین دیدم عنایتهای تو ** بر وی او دریست از دریای تو

من هم او را می شفیع آرم به تو ** حال او ای حال‌دان با من بگو 995

از درون کعبه آمد بانگ زود ** که هم‌اکنون رخ به تو خواهد نمود

با دو صد اقبال او محظوظ ماست ** با دو صد طلب ملک محفوظ ماست

ظاهرش را شهره‌ی گیهان کنیم ** باطنش را از همه پنهان کنیم

زر کان بود آب و گل ما زرگریم ** که گهش خلخال و گه خاتم بریم

گه حمایلهای شمشیرش کنیم ** گاه بند گردن شیرش کنیم 1000

گه ترنج تخت بر سازیم ازو ** گاه تاج فرقهای ملک‌جو

عشقها داریم با این خاک ما ** زانک افتادست در قعده‌ی رضا

گه چنین شاهی ازو پیدا کنیم ** گه هم او را پیش شه شیدا کنیم

صد هزاران عاشق و معشوق ازو ** در فغان و در نفیر و جست و جو

کار ما اینست بر کوری آن ** که به کار ما ندارد میل جان 1005

این فضیلت خاک را زان رو دهیم ** که نواله پیش بی‌برگان نهیم

زانک دارد خاک شکل اغبری ** وز درون دارد صفات انوری

ظاهرش با باطنش گشته به جنگ ** باطنش چون گوهر و ظاهر چو سنگ

ظاهرش گوید که ما اینیم و بس ** باطنش گوید نکو بین پیش و پس

ظاهرش منکر که باطن هیچ نیست ** باطنش گوید که بنماییم بیست 1010

ظاهرش با باطنش در چالش‌اند ** لاجرم زین صبر نصرت می‌کشند

زین ترش‌رو خاک صورتها کنیم ** خنده‌ی پنهانش را پیدا کنیم

زانک ظاهر خاک اندوه و بکاست ** در درونش صد هزاران خنده‌هاست

کاشف السریم و کار ما همین ** کین نهانها را بر آریم از کمین

گرچه دزد از منکری تن می‌زند ** شحنه آن از عصر پیدا می‌کند 1015