که بروید آن ز سوی نیستی ** فهم کن گر واقف معنیستی

دم به دم از نیستی تو منتظر ** که بیابی فهم و ذوق آرام و بر

نیست دستوری گشاد این راز را ** ورنه بغدادی کنم ابخاز را

پس خزانه‌ی صنع حق باشد عدم ** که بر آرد زو عطاها دم به دم

مبدع آمد حق و مبدع آن بود ** که برآرد فرع بی‌اصل و سند 1025

مثال عالم هست نیست‌نما و عالم نیست هست‌نما

نیست را بنمود هست و محتشم ** هست را بنمود بر شکل عدم

بحر را پوشید و کف کرد آشکار ** باد را پوشید و بنمودت غبار

چون مناره‌ی خاک پیچان در هوا ** خاک از خود چون برآید بر علا

خاک را بینی به بالا ای علیل ** باد را نی جز به تعریف دلیل

کف همی‌بینی روانه هر طرف ** کف بی‌دریا ندارد منصرف 1030

کف به حس بینی و دریا از دلیل ** فکر پنهان آشکارا قال و قیل

نفی را اثبات می‌پنداشتیم ** دیده‌ی معدوم‌بینی داشتیم

دیده‌ای که اندر نعاسی شد پدید ** کی تواند جز خیال و نیست دید

لاجرم سرگشته گشتیم از ضلال ** چون حقیقت شد نهان پیدا خیال

این عدم را چون نشاند اندر نظر ** چون نهان کرد آن حقیقت از بصر 1035

آفرین ای اوستاد سحرباف ** که نمودی معرضان را درد صاف

ساحران مهتاب پیمایند زود ** پیش بازرگان و زر گیرند سود

سیم بربایند زین گون پیچ پیچ ** سیم از کف رفته و کرباس هیچ

این جهان جادوست ما آن تاجریم ** که ازو مهتاب پیموده خریم

گز کند کرباس پانصد گز شتاب ** ساحرانه او ز نور ماهتاب 1040

چون ستد او سیم عمرت ای رهی ** سیم شد کرباس نی کیسه تهی

قل اعوذت خواند باید کای احد ** هین ز نفاثات افغان وز عقد

می‌دمند اندر گره آن ساحرات ** الغیاث المستغاث از برد و مات

لیک بر خوان از زبان فعل نیز ** که زبان قول سستست ای عزیز

در زمانه مر ترا سه همره‌اند ** آن یکی وافی و این دو غدرمند 1045