هر که گیرد او عصایی ز امتحان ** کی بود چون آن عصا وقت بیان

عیسویست این دم نه هر باد و دمی ** که برآید از فرح یا از غمی

این الم است و حم ای پدر ** آمدست از حضرت مولی البشر 1320

هر الف لامی چه می‌ماند بدین ** گر تو جان داری بدین چشمش مبین

گر چه ترکیبش حروفست ای همام ** می‌بماند هم به ترکیب عوام

هست ترکیب محمد لحم و پوست ** گرچه در ترکیب هر تن جنس اوست

گوشت دارد پوست دارد استخوان ** هیچ این ترکیب را باشد همان

که اندر آن ترکیب آمد معجزات ** که همه ترکیبها گشتند مات 1325

هم‌چنان ترکیب حم کتاب ** هست بس بالا و دیگرها نشیب

زانک زین ترکیب آید زندگی ** هم‌چو نفخ صور در درماندگی

اژدها گردد شکافد بحر را ** چون عصا حم از داد خدا

ظاهرش ماند به ظاهرها ولیک ** قرص نان از قرص مه دورست نیک

گریه‌ی او خنده‌ی او نطق او ** نیست از وی هست محض خلق هو 1330

چونک ظاهرها گرفتند احمقان ** وآن دقایق شد ازیشان بس نهان

لاجرم محجوب گشتند از غرض ** که دقیقه فوت شد در معترض

داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد خاتون بر آن وقوف یافت لکن دقیقه‌ی کدو را ندید کنیزک را ببهانه براه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد بفضیحت کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم کیر دیدی کدو ندیدی ذکر دیدی آن دگر ندیدی کل ناقص ملعون یعنی کل نظر و فهم ناقص ملعون و اگر نه ناقصان ظاهر جسم مرحوم‌اند ملعون نه‌اند بر خوان لیس علی الاعمی حرج نفی حرج کرد و نفی لعنت و نفی عتاب و غضب

یک کنیزک یک خری بر خود فکند ** از وفور شهوت و فرط گزند

آن خر نر را بگان خو کرده بود ** خر جماع آدمی پی برده بود

یک کدویی بود حیلت‌سازه را ** در نرش کردی پی اندازه را 1335

در ذکر کردی کدو را آن عجوز ** تا رود نیم ذکر وقت سپوز

گر همه کیر خر اندر وی رود ** آن رحم و آن روده‌ها ویران شود

خر همی شد لاغر و خاتون او ** مانده عاجز کز چه شد این خر چو مو

نعل‌بندان را نمود آن خر که چیست ** علت او که نتیجه‌ش لاغریست

هیچ علت اندرو ظاهر نشد ** هیچ کس از سر او مخبر نشد 1340

در تفحص اندر افتاد او به جد ** شد تفحص را دمادم مستعد

جد را باید که جان بنده بود ** زانک جد جوینده یابنده بود