رخت دزدی بر تن و در خانه‌اش ** گشته پیدا گم شده افسانه‌اش

پس روان گردد به زندان سعیر ** که نباشد خار را ز آتش گزیر

چون موکل آن ملایک پیش و پس ** بوده پنهان گشته پیدا چون عسس 1815

می‌برندش می‌سپوزندش به نیش ** که برو ای سگ به کهدانهای خویش

می‌کشد پا بر سر هر راه او ** تا بود که بر جهد زان چاه او

منتظر می‌ایستد تن می‌زند ** در امیدی روی وا پس می‌کند

اشک می‌بارد چون باران خزان ** خشک اومیدی چه دارد او جز آن

هر زمانی روی وا پس می‌کند ** رو به درگاه مقدس می‌کند 1820

پس ز حق امر آید از اقلیم نور ** که بگوییدش کای بطال عور

انتظار چیستی ای کان شر ** رو چه وا پس می‌کنی ای خیره‌سر

نامه‌ات آنست کت آمد به دست ** ای خدا آزار و ای شیطان‌پرست

چون بدیدی نامه‌ی کردار خویش ** چه نگری پس بین جزای کار خویش

بیهده چه مول مولی می‌زنی ** در چنین چه کو امید روشنی 1825

نه ترا از روی ظاهر طاعتی ** نه ترا در سر و باطن نیتی

نه ترا شبها مناجات و قیام ** نه ترا در روز پرهیز و صیام

نه ترا حفظ زبان ز آزار کس ** نه نظر کردن به عبرت پیش و پس

پیش چه بود یاد مرگ و نزع خویش ** پس چه باشد مردن یاران ز پیش

نه ترا بر ظلم توبه‌ی پر خروش ** ای دغا گندم‌نمای جوفروش 1830

چون ترازوی تو کژ بود و دغا ** راست چون جویی ترازوی جزا

چونک پای چپ بدی در غدر و کاست ** نامه چون آید ترا در دست راست

چون جزا سایه‌ست ای قد تو خم ** سایه‌ی تو کژ فتد در پیش هم

زین قبل آید خطابات درشت ** که شود که را از آن هم کوز پشت

بنده گوید آنچ فرمودی بیان ** صد چنانم صد چنانم صد چنان 1835

خود تو پوشیدی بترها را به حلم ** ورنه می‌دانی فضیحتها به علم

لیک بیرون از جهاد و فعل خویش ** از ورای خیر و شر و کفر و کیش