لاابالی وار آزادش کنیم ** وآن خطاها را همه خط بر زنیم

لا ابالی مر کسی را شد مباح ** کش زیان نبود ز غدر و از صلاح

آتشی خوش بر فروزیم از کرم ** تا نماند جرم و زلت بیش و کم

آتشی کز شعله‌اش کمتر شرار ** می‌بسوزد جرم و جبر و اختیار

شعله در بنگاه انسانی زنیم ** خار را گلزار روحانی کنیم 1850

ما فرستادیم از چرخ نهم ** کیمیا یصلح لکم اعمالکم

خود چه باشد پیش نور مستقر ** کر و فر اختیار بوالبشر

گوشت‌پاره آلت گویای او ** پیه‌پاره منظر بینای او

مسمع او آن دو پاره استخوان ** مدرکش دو قطره خون یعنی جنان

کرمکی و از قذر آکنده‌ای ** طمطراقی در جهان افکنده‌ای 1855

از منی بودی منی را واگذار ** ای ایاز آن پوستین را یاد دار

قصه‌ی ایاز و حجره داشتن او جهت چارق و پوستین و گمان آمدن خواجه تاشانس را کی او را در آن حجره دفینه است به سبب محکمی در و گرانی قفل

آن ایاز از زیرکی انگیخته ** پوستین و چارقش آویخته

می‌رود هر روز در حجره‌ی خلا ** چارقت اینست منگر درعلا

شاه را گفتند او را حجره‌ایست ** اندر آنجا زر و سیم و خمره‌ایست

راه می‌ندهد کسی را اندرو ** بسته می‌دارد همیشه آن در او 1860

شاه فرمود ای عجب آن بنده را ** چیست خود پنهان و پوشیده ز ما

پس اشارت کرد میری را که رو ** نیم‌شب بگشای و اندر حجره شو

هر چه یابی مر ترا یغماش کن ** سر او را بر ندیمان فاش کن

با چنین اکرام و لطف بی‌عدد ** از لیمی سیم و زر پنهان کند

می‌نماید او وفا و عشق و جوش ** وانگه او گندم‌نمای جوفروش 1865

هر که اندر عشق یابد زندگی ** کفر باشد پیش او جز بندگی

نیم‌شب آن میر با سی معتمد ** در گشاد حجره‌ی او رای زد

مشعله بر کرده چندین پهلوان ** جانب حجره روانه شادمان

که امر سلطانست بر حجره زنیم ** هر یکی همیان زر در کش کنیم

آن یکی می‌گفت هی چه جای زر ** از عقیق و لعل گوی و از گهر 1870