هست گربه‌ی روزه‌دار اندر صیام ** خفته کرده خویش بهر صید خام

کرده بدظن زین کژی صد قوم را ** کرده بدنام اهل جود و صوم را

فضل حق با این که او کژ می‌تند ** عاقبت زین جمله پاکش می‌کند 195

سبق برده رحمتش وان غدر را ** داده نوری که نباشد بدر را

کوششش را شسته حق زین اختلاط ** غسل داده رحمت او را زین خباط

تا که غفاری او ظاهر شود ** مغفری کلیش را غافر شود

آب بهر این ببارید از سماک ** تا پلیدان را کند از خبث پاک

پاک کردن آب همه پلیدیها را و باز پاک کردن خدای تعالی آب را از پلیدی لاجرم قدوس آمد حق تعالی

آب چون پیگار کرد و شد نجس ** تا چنان شد که آب را رد کرد حس 200

حق ببردش باز در بحر صواب ** تا به شستش از کرم آن آب آب

سال دیگر آمد او دامن‌کشان ** هی کجا بودی به دریای خوشان

من نجس زینجا شدم پاک آمدم ** بستدم خلعت سوی خاک آمدم

هین بیایید ای پلیدان سوی من ** که گرفت از خوی یزدان خوی من

در پذیرم جمله‌ی زشتیت را ** چون ملک پاکی دهم عفریت را 205

چون شوم آلوده باز آنجا روم ** سوی اصل اصل پاکیها رو

دلق چرکین بر کنم آنجا ز سر ** خلعت پاکم دهد بار دگر

کار او اینست و کار من همین ** عالم‌آرایست رب العالمین

گر نبودی این پلیدیهای ما ** کی بدی این بارنامه آب را

کیسه‌های زر بدزدید از کسی ** می‌رود هر سو که هین کو مفلسی 210

یا بریزد بر گیاه رسته‌ای ** یا بشوید روی رو ناشسته‌ای

یا بگیرد بر سر او حمال‌وار ** کشتی بی‌دست و پا را در بحار

صد هزاران دارو اندر وی نهان ** زانک هر دارو بروید زو چنان

جان هر دری دل هر دانه‌ای ** می‌رود در جو چو داروخانه‌ای

زو یتیمان زمین را پرورش ** بستگان خشک را از وی روش 215

چون نماند مایه‌اش تیره شود ** هم‌چو ما اندر زمین خیره شود

استعانت آب از حق جل جلاله بعد از تیره شدن

ناله از باطن برآرد کای خدا ** آنچ دادی دادم و ماندم گدا