کو دفینه دارد و گنج اندر آن ** ز آینه‌ی خود منگر اندر دیگران

شاه می‌دانست خود پاکی او ** بهر ایشان کرد او آن جست و جو 1985

کای امیر آن حجره را بگشای در ** نیم شب که باشد او زان بی‌خبر

تا پدید آید سگالشهای او ** بعد از آن بر ماست مالشهای او

مر شما را دادم آن زر و گهر ** من از آن زرها نخواهم جز خبر

این همی‌گفت و دل او می‌طپید ** از برای آن ایاز بی ندید

که منم کین بر زبانم می‌رود ** این جفاگر بشنود او چون شود 1990

باز می‌گوید به حق دین او ** که ازین افزون بود تمکین او

کی به قذف زشت من طیره شود ** وز غرض وز سر من غافل بود

مبتلی چون دید تاویلات رنج ** برد بیند کی شود او مات رنج

صاحب تاویل ایاز صابرست ** کو به بحر عاقبتها ناظرست

هم‌چو یوسف خواب این زندانیان ** هست تعبیرش به پیش او عیان 1995

خواب خود را چون نداند مرد خیر ** کو بود واقف ز سر خواب غیر

گر زنم صد تیغ او را ز امتحان ** کم نگردد وصلت آن مهربان

داند او که آن تیغ بر خود می‌زنم ** من ویم اندر حقیقت او منم

بیان اتحاد عاشق و معشوق از روی حقیقت اگر چه متضادند از روی آنک نیاز ضد بی‌نیازیست چنان که آینه بی‌صورتست و ساده است و بی‌صورتی ضد صورتست ولکن میان ایشان اتحادیست در حقیقت کی شرح آن درازست و العاقل یکفیه الاشاره

جسم مجنون را ز رنج و دوریی ** اندر آمد ناگهان رنجوریی

خون بجوش آمد ز شعله‌ی اشتیاق ** تا پدید آمد بر آن مجنون خناق 2000

پس طبیب آمد بدار و کردنش ** گفت چاره نیست هیچ از رگ‌زنش

رگ زدن باید برای دفع خون ** رگ‌زنی آمد بدانجا ذو فنون

بازوش بست و گرفت آن نیش او ** بانک بر زد در زمان آن عشق‌خو

مزد خود بستان و ترک فصد کن ** گر بمیرم گو برو جسم کهن

گفت آخر از چه می‌ترسی ازین ** چون نمی‌ترسی تو از شیر عرین 2005

شیر و گرگ و خرس و هر گور و دده ** گرد بر گرد تو شب گرد آمده

می نه آیدشان ز تو بوی بشر ** ز انبهی عشق و وجد اندر جگر

گرگ و خرس و شیر داند عشق چیست ** کم ز سگ باشد که از عشق او عمیست